Engelleri aşmak

Hayatın engelsiz, düz bir yoldan ibaret olduğunu savunamayız. Herkes engebeli bir hayat sürer. Maddi manevi. Amaç onları yok etmek değil midir? Var olan bu zorlu hayatta var olmayan güzel, yaşanabilir bir dünya ortaya çıkarabilmek için.

Bizler bu olanaksızlıklardan yakınıyoruz ister istemez. Peki onlar ne yapsın? Bir de bunların yanında diğer engelleri olan insanlarımız.. Engelli arkadaşlarımız....

Hayat onlara iki kat daha vurdumduymaz davranıyor.

Sokaklar, duyarsız insanlar...

Sokaklar onlar için engeller taşıyor. Fiziksel anlamda engeli olmayan, araba kullanabilen insanlar küçük bir taşa takıldığında öfkeli bir şekilde olur olmaz kişilere kan kusarlar. Peki onlar ne yapmalı? Onların bu durumda bu sokaklarda yapabilecekleri pek bir şey yok ama bizim var. Bir şeyler yapmalı ve yetkili kişilere de sesimizi duyurmalıyız... Sokaklarımız onların yaşaması için uygun değil...

Buraları tüm insanlar için engelsiz bir şekilde yaşanabilir hale getirmeliyiz. Onlar rampaların önüne park edilmiş arabalarla, onları düşünülmeden yapılmış yollarla, binalarla, asansörlerle uğraşırlar biz farkında bile olmadan. Belki de önlerinden geçer gideriz umursamadan.

Daha ne kadar böyle devam eder sizce? Yardım eli uzatılmalı, bir şeyler yapılmalı, değil mi? Ülkemizin her yerinde hızla kaldırım çalışmaları yapılıyor ama ya engelliler için rampa unutuluyor ya da iniş çıkış yerleri umursanmayıp iyi ayarlanmıyor. Sokaklarda tek başlarına dolaşamıyorlar imkanlar el vermediği için. Onlar aynı zamanda; sağlık, eğitimsizlik, işsizlik gibi sorunlarla da boğuşuyorlar.

Türkiye’de 8, 5 milyon engelli vatandaşımız var ve bunların 8 milyonu işsiz. Onlar da çalışmak, üretmek istiyorlar diğer insanlar gibi… Duyarlı insanlar tarafından bu denli ağır yüklerinin hafifletilmeye ihtiyacı var.

Duyarlı ve bir o kadar yardımsever eller…