Esatsız Beşerin Baharı?

Suriye muhaliflerinin yaşadığı dramları bir türlü hissedemiyoruz. İki türlü sosyal medya ortaya çıktığını görüyoruz. Biri Batı destekli sosyal medya diğeri ise Suriye direnişine destek olan “kamu” medyası gerçeğinden söz ediyoruz. Gerçekten yaşanan olaylar, insanlık bakımından algılayamıyoruz. Çünkü Suriye bugün Ortadoğu’da politik rekabetin son adresi durumunda…

Arap Baharı kapsamında son durak olarak gösterilen adres: Suriye. Rusya, Çin ve İran adeta bu ülkenin müttefiki gibi davranıyor. Fakat dertleri Esad değil. Sistem değişsin fakat ABD destekli bir yönetim gelmesin istiyorlar. Çünkü Suriye, Ortadoğu da farklı bir konumda… İsrail’e yakın…

İran bölgede yalnızlaştırılmaya çalışılıyor. Nükleeri olan İran bölgede İsrail’e büyük tehdit olarak algılıyor(İsrail ve ABD’deki İsrail lobileri) ABD her zamanki gibi “insanlık için müdahale” diyerek yaptıklarını/yapacaklarını meşrulaştırıyor. Bizler ne yapıyoruz peki? Türkiye Cumhuriyeti bir zamanlar sorunlu olduğu Suriye hükümeti ile son kozlarını oynuyor. Su sorunu, Hatay Sorunu bizim için çok önemli. Gereken de bu zaten… Leş ortada; akbabalar uçuşmuş… Bizler de kalıntıları toprağa çekmeye çalışan bakterileriz.  Niceleri öldü, niceleri yaralandı… Ordu halkına karşı! Sanki dünyada düşmanları bitmiş gibi. Hali ile durum daha vahimleşiyor. BM toplanıyor ve diğer Arap Baharından sonra ortaya çıkan yeni hükümetlerin sağladığı sivil toplum örgütleri… Bir çare arıyorlar. Esad gidecek ve yeni biri gelecek. Fısır fısır konuşuluyor toplantı salonlarının arkasından… “Bizim idarecimiz gelecek” diyerek. Arap Baharı çöl rüzgârlarını insanlığın üzerine esmeye devam ediyor. Yakıyor derileri, kan sıçramış gözlerden portre… Fransız Devrimi gerçekleşirken, Kral’ın baskılarına karşı halk da isyan etmişti. Halkta boynuna ipi dolayan celladın son gözlerini görmüştü.  Bizler tekrar ölüyor, tekrar diriliyoruz. Bir vakit bütün oyunlar bitecek. Ekolojik sistemi gerçekleştiren bu kez biz insanlar olduk. Birbirimizi yiyoruz…

Dramı hissetmek için okuyabilirsiniz. Fransız Devriminden hatıra…

Yenik düşmüştük savaşta;

Yüzümde derin bir yarık,

Sağ elimin bileği kırık,

Yarlı, evime döndüm.

Savaşa lanetler yağdırıyordu karım,

Haklıydı, bin kez haklıydı,

Evde olduğuma da şükrediyordu

Aklında geçmiyordu

Gelecekleri.

Karım Jeanne çorba pişiriyordu,

Oturuyordu kucağımda oğlum.

Birden içeri girdi adamlar,

Karşıdevrimcileri karşımda buldum.

Kapımızı kırarak girmişlerdi,

Sarhoş ve kana susamıştılar,

Dışarı çıkarmak için onları

Üstlerine yürümüştü Jeanne,

Göğsünden vurdu askerler,

Yıkılıp öldü karım.

Tepindiler gövdesinin üstünde.

Karım Jeanne çorba pişiriyordu,

Oturuyordu kucağımda oğlum

Birden içeri girdi adamlar,

Karşıdevrimcileri karşımda buldum.

Görünce olanları oğlum

Çırpınıp korkuyla sarıldı bana

Çocuk bu, üç yaşında henüz

Bağırdı: Ana! Ana!

Anasını öldüren askerler

Niçin beni vurmamışlardı?

Yaşayıp acı çekmek varmış kaderde,

Hayatımı ölerek Jeanne kurtarmıştı.

Karım Jeanne çorba pişiriyordu,

Oturuyordu kucağımda oğlum

Birden içeri girdi adamlar,

Karşıdevrimcileri karşımda buldum.

Ordusuna soyguncular komuta eden

İktidardaki canavarlara karşı

Bir fikri savunmak için savaşmıştım ben,

Çaldığında ölümcül saat

Sade bir yurttaşım, karım işçiydi

Aşıktık, seviyorduk birbirimizi.

Karım Jeanne çorba pişiriyordu,

Oturuyordu kucağımda oğlum

Birden içeri girdi adamlar,

Karşıdevrimcileri karşımda buldum.

Tekme tokat, sürükleyip

Oğlumdan ayırdılar ben:

Bilmem hayatta mı şimdi?

Sevgilimden tek armağan

O küçük varlığı, yavrumu

Yeniden görecek miyim, bilmem?

Belki! Belki diyorum mahpus damında

Avuntusuz, çaresiz

Hep aynı sözcüğü yineliyorum;

Karım Jeanne çorba pişiriyordu,

Oturuyordu kucağımda oğlum

Birden içeri girdi adamlar,

Karşıdevrimcileri karşımda buldum.

Söz: Eugéne Chatelain, JEANNE(Erdoğan Alkan, 1789 Devrim Şarkıları)