Etnik farklılık ve birliktelik...

Uzun süreden beri Kürtler, Türkler ve diğer etnik kökenlere ait insanlar bu coğrafyada, değişik yerleşim alanlarında birlikte yaşadılar/yaşıyorlar.

Yakın tarihte, Kurtuluş Savaşı’nda birlikte mücadele verdiler...

Beraber işgalcilere karşı koydular...

Hem de canları pahasına...

Birlikte bir devlet kurdular...

Adına da ‘Türkiye Cumhuriyeti’ dediler.

Birlikte seçtiler, seçildiler...

Birlikte çalıştılar...

Birlikte vatani görevlerini yaptılar...

Kız alıp, kız verdiler...

Kıvançta ve kederde aynı birlikteliği paylaştılar...

Birden ne oldu ki, bu insanlar ayrı-gayrı düşünmeye başladılar?

Terör eylemleri hızlandı...

Etnik yapıya vurgu yapan partiler ortaya çıktı...

Ve seçmen bu partilere oy vermeye başladı...

Dış mihraklar mı, yoksa içeriden birileri mi kışkırtıyor?

Bunlar, yabana atılacak iddialar değildirler.

Huzursuzluk olduğunda, benzer düşünceler önem arz ederler.

Ancak başka nedenleri de olmalı!

Onlara da bakmak gerekir...

Yani birlikteliği anlamlı kılan ‘olmazsa olmaz’ değerlere...

Sosyal ve kültürel farklılıklara saygıya, hakça paylaşıma ve etnik farklılığa bakış açısına bakmak gerekir.

Uygulamada bunların gidişatı nasıl?

Yeniden değerlendirmek gerekir...

Değerlendirmeler, duygudaşlık esasına dayandırılmalı...

Sonuçları itici değil, kucaklayıcı olmalı...

Yoksa baskı kurmak, suçlamak, yasaklamak, yok saymak veya vatan sevgisinin azlığını ya da çokluğunu tartışma konusu yapmak...

Bu tür yaklaşımlar çözüm değil,

Daha çok ayrışmaya ve ötekileştirmeye zemin hazırlar...