Futbol tarihimizde çok 'önemli' bir maç daha!

Haydi bakalım Fatih'in aslanları. Dökün yine denize komşuyu. Sonra da komşu komşuya çaya gidelim Viyana'ya. Bir daha dönmeyelim kapıdan, giriverelim gümbür gümbür. Yeni düşman İsviçre de olur hani. Bir hesap kapanır en azından. Gerilimden beslenmeyi artık huy edinmiş Ulusal Takımlar Tek Hakimi Fatih Terim'in parmağını sallamak suretiyle bir kez daha tatlı-sert uyardığı basın, ki aile meseleleri spekülasyonları gerçekten hiç şık değil, yarın hocayı her zamanki gibi ya kahraman ilan edecek ya da önümüzdeki maça bakacak.

Büyüklere adil davranarak dört kanattan dört sakin mizaçlı, sessiz yardımcıyla yola çıkarak iç huzuru en baştan temin eden ve her 'büyük ve tarihi' maçımızda illa ki inadına hatalar yapan Terim'den bu akşamki skor ne olursa olsun yel ancak toz alır. 80'li yıllarda tek gol attığımız şerefli mağlubiyetlerden, grup sonunculuğu abonmanından ilk torbalara kadar yükselişi gören bir nesil olarak aslında isteğimiz hiç değişmedi. Kendine güvenen, iyi oynayan ve illa ki de kendi takımlarında oynadıkları futbol nedeniyle ay-yıldızı hakeden topçulardan mürekkep ve herkesle barışık bir Ulusal Takım.

Hepi topu birkaç güzel an. Her maça psikolojik bir unsur katarak her dereyi okyanusa ve futbol gibi bir oyunu her daim milli mücadeleye çevirenler yoruyor artık bizi. Eduardo Galeano'ya selam olsun, iyi futbol dilencileri 'Allah rızası için, güzel bir maç lütfen' diye yakarıyor yine bu gece, Yunan'ı denize dök Fatih Hoca diye değil. Zaten en önemli ve tarihi maçımız 17 Kasım'da Norveç deplasmanı olmayacak mı? En önemli maçımız Bosna ile oynanmadan önce.