- Kategori
- Şiir
Gözlerinin kahvesi
Gözlerinin kahvesine sür beni Sevda şiirleri dinleyeyim dağlarda Sana tutsak, senden uzak hür gibi Türkü olup inleyeyim rüzgarda Bu sevdaya saplanmışım kör gibi Gözlerinden gayrı her yer karanlık
Gözlerinin kahvesine tut beni Göçmen kuşlar üşümesin saçaklarımda Öksüz şiirlerimin annesi ne olur uyut beni Bilirsin, Uyku tutmaz ağrılarım Gözlerin gözlerime çekmezse kahveden perdesini
Gözlerinin kahvesine tık beni Sende mahkum olup müebbete kalayım Aşkın şiddetiyle ister isen yık beni Gözlerindeki enkaz halini alayım
Gözlerinin kahvesine sar beni Üşüyorum, bu kış seninle ısınayım Bıçak gibi dilim dilim yar beni Sana kan kızılı şiircikler sunayım
Gözlerinin kahvesine sor beni Onlar tanışıktır solumdaki ağrıma Küle Çevirirsin gözündeki kor beni Haydi sapla ateşten mızraklarını bağrıma
Gözlerinin kahvesiyle vur beni Üzerime dikip kurşun bakışlarını Mahşeri andır o an üflenmiştir sur sanki Duyar olurum yüreğimin telaşlı atışlarını
Gözlerinin en kahve kıyısındayım Adım atsam düşerim yanaklarından Gece ve gündüzün arasındayım Gece ve gündüzün arasındayım Güne aç çocuklar büyütürken bir yanım İçimde güneşleri boğar karanlıklarım Şarap kızıllığına bürünmüş ateş tarlasındayım Her bakışın yüreğime döşenmiş bir mayın Geri dönsem intihar, ileri gitsem cinayet Ya güneşleri gönder ısınayım ya da beni katlet