Hakkımda...

10 yıl oldu neredeyse evleneli.. Dargınlıklar, kavgalar, küskünlükler, heyecanlar, aşklar dolusu on yıl. Söylemesi kısa ama yaşanması bir o kadar zordu bu on yılın. Evlendim; nasıl olduğunu bile anlamadan apar topar. Ve oğlum oldu. Evlendiğimi bile idrak etmeye fırsatım olmadan..

32 haftalık doğdu oğlum. Daha anne olmayı kabullenmeye çalışırken, henüz kendim çocukken, prematüre bir bebek. 1740 gram doğdu. Tabi ki arkasından gelen yoğun bakım günleri. Tutundu hayata o küçücük elleriyle. Hatta kocaman oldu.

Adını ben koymadım oğlumun. Kayınpederimin adını koyduk kimse kırılmasın düşüncesiyle. Mehmet.. Sevdim ama.. Mehmet demeyi de..o nun kocaman yüreğini de..merhametini de sevdim..

Ben mi onu büyüttüm 9 senede o mu beni tartışmaya açık bir süreç. Ama sevdim. Gülüşünü, bakışını, kokusunu.. Onunla anne olmayı sevdim hep..

Şimdi bir oğlum daha var.. Uzun bir bekleyişin ardından girdi hayatımıza..Hoşgeldin Çınar bebek diyoruz ailecek..

Anne olmak zor zanaat.. Hele bir de çalışıyorsan çok daha zor.. Bu yorucu yolda yaşadıklarımı, deneyimlerimi, eksikliklerimi yazmak istedim. Ben de bir anneyim yada anne adayıyım diyen herkesin tecrübelerinden de daha rahat yararlanabileceğimi düşünüyorum. Bu yazıyı okuyan ve benimle annelik serüvenini paylaşmak isteyen her arkadaşıma merhaba..