İç göç

güney rüzgarının kanadında
turuncu bir iskete kalmışsam eğer
alnıma kurduğunuz riya pazarındandır belkide
bırakın beni artık yeşilin çocukları
unutun benden yana ne kalmışsa

düşürmeyin boşuna o yaslı başınızı avuçlarınıza
yokum artık bundan böyle
hayatınızda

farzedin başım sibiryadan başlayayan
şimal ellerine kıvrılan bulanık bir nehirdim
uğrayıp geçtim çoğrafyanızdan sadece
dilime hiç anne sütü bile değmeden
cılız büyüttünüz beni
beyazı sadece erik çiçeklerinden tanıdım..
farzedin kötüydüm

bırakın beni kuzeyın peltek dilli tez canlıları
sıcak bir denize vitrin duruyorum görmüyor musunuz
usandım artık tuzlu yağmur sularınızı içmekten
gözbebeklerimdeki ıslak şehirlerde bir daha dövüşemeyeksiniz
aspendosta eski bir trajedinin
repliklerini zorlayacağım bundan sonra
burnumda tütüyor o kıyılar
güneşten söz aldım
kuruyacak artık kirpiklerime astığınız çamaşırlar

bir sürur vakti indireceğim sandalı mı akdenize
palmiye desenli bermudamı sanmayın size bırakacağım
ve hasır şapkamı...
ne kızılağaçların uğultusunu
ne dövdüğünüz çokukların sesini duyacağım..

Faruk Civelek