Kabul Edelim, Hepimiz Birer Korkağız.

 Korku, kulağa nasıl geliyor? Korkutucu, değil mi? En ufağımızdan en büyüğümüze kadar mutlaka bu duyguyu en ağır şekilde bir kere de olsa yaşamışızdır. Bazılarımız ise, bu kadar şanslı değil. Hayatları sürekli bir şeylerden, birilerinden korkarak geçer. Sonra kaçarlar. Hem de arkalarına bakmadan kaçarlar. Sonra depresyon...

     Bilmiyorum, korkunun ne kadar normal bir duygu olduğunu söylememe gerek var mı ama korkmaktan korkmak normal değil onu çok iyi biliyorum. Diyelim ki bir konuda büyük bir korku yaşadık. Daha sonra da aynı korkuyu yaşayacağımızdan o kadar korkarız ki, bu da bizi kısır bir döngünün içine sokar. Sanki bir fare imişiz ve o dönen cismin içine girmiş sürekli koşuyormuşuz gibi. Ama hiç bir yere varamayız. Sürekli olduğumuz yerde sayarız. Yani, korkmaktan korkmak, kaygılanmaktan kaygılanmak aslında bizlere en zarar veren eylemlerdir. Bir de kalıcı davranış haline dönüştüyse, inançlarımız bu yönde geliştiyse işin içinden hiç çıkamayız. Mesela, böcek tarafından ısırılan bir insanın böcekten korkması kadar normal bir durum var mı bu dünyada? Ya da trafik kazası geçiren birinin arabaya binmekten korkması kadar normal bir durum var mı? Bu konuda daha fazla yüklenmeyin kendinize. Bu konularda her zaman gülmeyi örnek veriyorum ama en mantıklısı o geliyor. Gülmek ne kadar normal ise korkmak da o kadar normaldir. Sakin olun. Korkun. Kendinizi biraz daha korkutun. En kötüsünü düşünün mesela. En kötüsünün ne olabileceğini düşünerek hissetmeye çalışın. Kendinizi buna alıştırın demiyorum tabi ki. Ama bilin bu konuda kendinizi. Çünkü eğer bu şekilde davranmazsanız, korkmaktan korkmaya mahkum olursunuz. Eğer hepimizin birer korkak olduğunu kabul etmezseniz, daha çok korkarsınız. 

   Bir de bizim toplumumuzda işimiz daha zor. Korkmak, tamamen bir güçsüzlük göstergesi olarak kabul edilir. Doğduğumuz andan itibaren bu şekilde büyütülürüz. Küçükken arıdan kaçtığımızda aile büyüklerimiz, erkek adamsın arıdan kaçıyorsun, yuh sana, derler. Ama sokarsa zehirlenirsin ve ölürsün diyen de onlar. Düşünün biraz, bizi kimler korkutuyor, sonra kimler sakinleştiriyor. Asıl korkak onlarda olabilir aslında. Böyle bir toplumda büyüyüp, korkmamak mümkün değil. Ama korkmaktan korkmamak ya da korkmaktan kaygılanmamak, korktuğun için üzülmemek zor. Ve benim bu konuda  bildiğim tek şey, mümkün olmayan mümkün hale getirilmez ama zor olan başarılabilir.