Kadının Yalnızlığı

Kadının yalnızlığı gözlerinden anlaşılır.

Derin bakar.

Konuşmadan da bakışlarıyla romanlar yazar.

O gözlere ne gözler değmiştir de

O nedense hak etmeyen gözlere gönül vermiştir.

Kadının yalnızlığı gülümseyişinden anlaşılır.

Kahkahalar yabancıdır.

Tebessümünün ardında bir hayat saklıdır da

Anlatamaz bir türlü.

Anlatmaya başlarsa kalp kıranı anımsayacaktır çünkü.

Kadının yalnızlığı sözlerinden anlaşılır.

Konuşmaları sade ve yalındır.

Ağzı kalabalık değildir.

Kendisiyle sohbeti, dedikodulu muhabbetlere tercih etmiştir.

Kadının yalnızlığı evinden anlaşılır.

Can yoldaşım dediği bir kedisi, köpeği, kuşu ya da balığı vardır.

Masada tek bardak, tek çatal, tek tabak

Gelmeyeceğini bildiği bir misafire, bir sevgiliye, bir ona ayrılmış tek yatak.

Kadının yalnızlığı seçimlerinden anlaşılır.

Seçmediklerini düşünmek pişmanlığını arttırır.

Hep başka bir yerlerde yaşamanın hayalini kurar.

Bu hayalini gerçekleştirmek için fırsatlar kovalar.

Kadının yalnızlığı yirmi dört saatinden anlaşılır.

Birbirine benzeyen, kurulu giden saatler.

Zaman en çok yalnız kadınları acıtır.

Her geçen zaman birilerine, bir şeylere geç kalmışlığın sancısıdır.

Özden HORAN

(İlk kez 29.04.2008'de edebiyat defterinde okuyucuyla buluşmuştur.)