- Kategori
- Edebiyat
Karanlığın Dili
Karanlığa kalırız bazen.
Ve gece bizden yanadır tüm sessizliği ile,
durur avuçlarımızda kifayetsiz tümceler...
Gök tüm heybetiyle kükrer yalnızlığın dilinde.
Kimliksiz gölgeler taşır sokaklar
ve titrek lambalarının aydınlattığı ayaz vurur
düşüncelerimizin ıssız sessizliğini.
Uyuşur heybemizde uyuttuğumuz umut.
Ürkek bir özlemek yerleşir sol yanımıza.
Ölüm tadında bir yol acır karanlığın dilinde.
Kelebekler uykusuna dalar sonsuzluğun.