- Kategori
- Şiir
Kaybolup Gideceğiz
Akreple Yelkovanın buluşması gibiydik
Birazdan son bulacak…
Birazdan kesilecek nefesimiz
Gün geceye dönecek birazdan
Yıldızları düşecek göğümüzün
Kaybolup gideceğiz birazdan…
Yalnız yürüyeceğiz bu sokakları artık
Aynı yollara , çıkmazlara karışacak adımlarımız
Yokluğu soluyacağız artık bu kentte
Bütün meydanlar yalnız…
Savuracak nefesini bir rüzgar belki
Çarpar mı bir daha nefesin yüzüme
Bilemeyeceğim…
Mevsimler geçecek üstümüzden
Rüzgarlar dokunacak mağrur yüzüne
Yüzün…
Yüzün gelecek sonra aklıma
Buruk bir çocuk gibiydi gözlerin diyeceğim.
Hep yitik hep yalnız hep derin…
En çok da
Bunu özleyeceğim…
Sesin gelecek sonra aklıma
Akarken zamanı durduran sesin…
Çocuksu gülüşün gelecek sonra
Nasıl da hesapsız nasıl da keskin
Öylesi sıcak , öylesi derin
Olmayacağız artık bu şehirde
Her gün tekrarları tekrar edeceğiz
Durmadan…
Üstümüze sinecek yalnızlık.
Kokusu bulaşacak tenimize
Sormadan…
Şimdi buz kesti her bir kaldırım taşı
Gün geceye döndü artık bu şehirde
Silindi ne varsa
Terkedildik bir bir
Duyuyor musun
Bir fırtına kopacak birazdan
Korkuyorum…
En felaketim bu olacak
Biliyorum…