Kepirtepe Köy Enstitüsü 1942/1947 mezunlarından portreler

İnsanlara yaşarken değer verilmeli düşüncesi ile Kepirtepe Köy Enstitüsü'den mezun olan ve halen sağ olan öğretmenlerimi 2010 yılı içinde yaşadıkları yerde bulup fotoğraflarını çekip Köy Enstitüleri'nin 70. yılı olan 2010 nisanında sergilemeyi kendime proje olarak seçtim. Tekirdağ, Edirne, Kırklareli, Lüleburgaz ve Çorlu'da İlkokul Öğretmenim Halil Dinler'in organizasyonu ile bu değerli öğretmenlerimle toplandık. 80 li yaşlardaki bu insanların biraraya gelince çocukluk günlerine dönmelerini, Kepirtepe'nin yaradılış günlerinin öyküsünü tekrar yaşamalarını heyacanla izledim. 

Öğretmenim Nedim Menekşe'nin hayata tutunuş öyküsünü yeni öğrendim. 

40 yıl aradan sonra görüştüğüm, öğretmenim Hamdi Dicle'nin yaşam biçimini, Cumhuriyet değerleri için mücadelesini soluksuz sürdürdüğünü görüyorum. 

2. Dünya Savaşı, kıtlık yılları, Trakya'da askerlerimiz ağaç kabuklarını yiyerek hayatta kalma savaşı veriyor. Bu gerçek öykünün yağlı boya toblosuna yeni başlamış Tayyip Yılmazı evindeki mutevazi atölyesinde hayranlıkla izliyorum. 

"Dün sabah hanıma keman çalayım dedim, kemanı elime aldım. Bizim Mustafa Bayram aklıma geldi" diyerek Türkücü Mustafa Bayram'ın Kepire' geliş günlerini, söylediği türküleri 2011 içinde tanıyıp kaybettiğimiz Fehmi Sevinç'ten dinledim. Yeni güne eşini keman çalarak uyandırma isteği ! Bu kültüre, insan sevgisine, saygısına, inceliğine 'Köy Enstitüleri'ni var edenlere, emeklerine hayranlığım, saygım, daha da büyüyor. 

Beyoğlu Öğretmenevi'nde her ay Kepirtepe Köy Enstitüsü Mezunları ve Genç Kepirliler yemek günleri yaparak buluşuyorlar. Bir kültür şenliğine dönüşüyor bu yemekler. Her ay yeni konuklar, yeni konular, görmeya , yaşamaya değer doğrusu. 

Kepirtepe Köy Enstitüsü binalarının rölevelerinin hazırlanmasında gençlerle birlikte ve hiçbir ücret almadan, heyacanla, çalışan yazar, mimar Cengiz Bektaş'ı izledim; tanıdım. Köy Enstitüsü mezunu olmadığı halde Köy Enstitülü ruhu ile yaşadığına tanık oldum. 

Her yıl Tekirdağ'daki Köy Enstitüsü Mezunlarını işyerinin bahçesinde yemek ve yerel şarap ikramı ile ağırlayan ve bu ikramda t üm personelini de seferber eden Öksel Demir'i Köy Enstitüsü mezunu olmadığı halde Köy Enstitülü gibi yaşamından dolayı kutluyorum. 

Köy Enstitüleri Ruhu yalnızca Köy Enstitüsü mezunu olunarak alınmıyor. Buradan mezun olanların çocukları, öğrencileri olmak yetebiliyor. 1964 yılında Kepirtepe İlk Öğretmen Okulu'na girdim. 3 yıl sonra Ortaköy Öğretmen Okulu'na geçtim ve oradan mezun oldum. Kepirtepe mezunu olmadığım halde "Kepirtepeliler Eğitim Vakfı"nın kurucuları arasında yer aldım, yönetimlerinde bulundum. "Kepirtepe" yaşamımın onurlu yanı olmaya devam ediyor. Kepirtepe Köy Enstitüsünün suyunu içmişiz birkere. 

17 nisan 2010 da Tekirdağ'da bu sergimi açtım. Daha sonra Kepirtepe'de Kepir Günleri Etkinli'ğin de (30 mayıs 2010) sergimi tekrar açtım.
Bu projenin uygulanmasında bana rehber olan, önderlik eden İlk Okul Öğretmenim Halil Dinler'e (1949/1950 mezunu) teşekkür eder sonsuz saygı ve hürmetlerimi sunarım. 

Mehmet ÇEVİK ( Em. Öğretmen ) 

Mehmet Başaran 1942/1943 Mezunu. İstanbul'da Yaşıyor.
Kepirtepe'nin ONURU... Şaiir Yazar...
ÖYKÜ
Yıl kırk yediydi sonbahardı
Üstümde başka gök başka bulut
Cebimde param vardı
Tramvaylar taksiler emrime hazır
Durağım İstanbullar Ankaralardı

Yıl kırık yediydi sonbahardı
Demiri büken ellerim
Üzüm gibi saçım vardı
Bir güzel geçse sokaktan
İçim aşkla dolardı

Yıl kırk sekiz mevsim sonbahar
Ankara'nın taşına bak
Neden böyle gözlerim dolar
Neydim n'oldum n'olacağım
Şu feleğin işine bak

Mehmet BAŞARAN
http://www.edebik.com/yazar.php?sayfa=ayrinti&yazar_id=478 

Yusuf Asıl 1942/1943 mezunu. Tekirdağ'ın Saray İlçesi'nde yaşıyordu. 2011 de rahmetli oldu. 

Ahmet Has Tekirdağ'da yaşıyor. 1943/1944 mezunu. 

İlyas Özcan Tekirdağ'da Yaşıyor. 1943/1944 mezunu.

Kepir Marşının sözleri İlyas Özcan'nın "Kepir Ana" adlı şiirinden Selahattin Yücesoy tarafından seslendirilmiştir.

KEPİR ANA

Bir Ana tanırım Kepir'dir adı
Çelikten, tunçtandır göğsü kanadı
En ıssız köylerde anılır adı
Can verdi kuruyan cılız kollara
Yaslanıp bozkırın yanık bağrına
Gücünden hız verdi, Kepir yanına
Kavuştu çift motor sedalarına

Adımız, andımız Kepir'liyiz biz
Ülkümüz köy yolu, geri dönmeyiz.
İlyas ÖZCAN 

Gülfize Özcan 1943/1944 mezunu. Tekirdağ'da yaşıyor. 

Nedim Menekşe 1943/1944 Mezunu. Lüleburgaz'da yaşıyor. Kepirtepenin Gururu Araştırmacı yazar."Kuruluşundan Günümüze KEPİRTEPE 1940/2000" ve" Kapatılışlarının 50. Yılında KÖY ENSTİTÜLERİ GERÇEĞİ" Adlı Kitapları bulunmaktadır.

http://www.trakyagezi.com/portreler/61-nedim-menekse/264-bi-devir-muhtesemdik-.html  

Vehbi Dinçer 1943/1944 mezunu. Lüleburgaz'da yaşıyor . 

Ziver Çorbacı 1943/1944 mezunu. Tekirdağ'da yaşıyor. 

İbrahim Öznal 1943/1944 mezunu .Tekirdağ'da Yaşıyor. 

Ramazan Korkmaz 1943/1944 mezunu. Tekirdağ'da yaşıyor 

Hayati Turan 1943/1944 mezunu. Edirne'de yaşıyor. 

Namık Yücel 1943/1944 mezunu. Edirne'de yaşıyor. 

Hüseyin Kıyılar 1943/1944 mezunu. İstanbul'da yaşıyor. 

Şükrü Akdeniz 1943/1944 mezunu. Lüleburgaz'da yaşıyor. 

Hasan Akyol 1943/1944 mezunu. Tekirdağ'da yaşıyordu. (Rahmetli) 

Sakine Atasever 1944/1945 mezunu. İstanbul'da yaşıyor. 

Safinaz Kurt 1944/1945 mezunu. İstanbul'da yaşıyor. 

Recep Kalkan 1946/1947 mezunu. Kırklareli'nde Yaşıyor. 

Nuriye Kılıç 1946/1947 mezunu. İstanbul'da yaşıyor. 

Fatma Üstün 1947/1948 mezunu. İstanbul'da yaşıyor. 

Behiye Gerginten 1947/1948 mezunu. İstanbul'da yaşıyor. 

Sevdiye Çalımlı 1947/1948 mezunu. Kırklareli'nde yaşıyor. 

Hamdi İlker 1947/1948 mezunu. Lüleburgaz'da yaşıyor. 

Osman Dündar 1947/1948 mezunu. İstanbul'da yaşıyor. 

İbrahim Tanhan 1947/1948 mezunu. Kırklareli'nde yaşıyor. 

İbrahim Türker 1947/1948 mezunu. İstanbul'da yaşıyor. 

Hüseyin Uzun 1947/1948 mezunu. İstanbul'da yaşıyor. 

Hamdi Dağdevir 1947/1948 mezunu. Edirne'de yaşıyor. 

İrfan Özkan 1947/1948 mezunu. İstanbul'da yaşıyor. 

Fehmi Sevinç Kepirtepe'den mezun olamadı ancak Kepirtepe ruhunu hep canlı tuttu. Emniyet Müdürlüğün'den emekli oldu. Memuriyet süresince öğretmenlere , eğitime ilgisini hep sürdürdü. Kendisini bu sergi projesinde tanıdım. Organizasyon olarak çok desteğini gördüm. Sınıf arkadaşlarının isimlerini hep numaraları ile birlikte söylüyordu. Bu hafızaya ve ilgiye hayran kalmıştım. Kendisini rahmetle ve saygı ile anıyorum... 

Mehmet ÇEVİK