Köpeğe çiğ et vermek

Çiğ etle beslenmek, doğadaki hayvanlara özgü. Evcillik işin içine girince bu sorundan başka bir şeye neden olmuyor. Köpeğe çiğ et vermek, onun bunu tatmasını sağlamak, evin içinde huzursuzluğa neden olacak en büyük yanlışlardan biri.

Çİğ etin tadı veya eskiden okuduğum kitaplardaki anlatılıiş biçimiyle kan kokusu alındığında her seferinde daha fazlasını ısırıp koparma, sıcak kan tadını hissetme gibi duygular köpekte bir tür deliliğe yol açar. Vahşi hayvanlarda bunu tatmak için bir çaba sarf etmek ve belirli bir noktadan sonra avlanamayarak ortadan kalkmak söz konusuyken köpek avlanamadığında sahibinden ona daha fazlasını vermesi için havlamaya başlar.

Köpeğine böyle davranan biri kendi hayatında da yanlış üzerine yanlış yapmış olduğu için muhtemelen elinde avucunda kalmamış biri olarak bu talepleri kendisinden kopardığı parçalarla karşılamaya çalışır. En sonunda, çiğ et verilen köpeğin zaptedilemediği ve sahip adıyla andığımız kişinin köpekleştiği bir sistem ortaya çıkar. Elindekini yitirdikçe köpekleşir sahip de.

Böylece birbirine havlayan iki köpeğin birbirini yediği bir sistem elde ederiz. Bu ilişki sistemi iki kişinin ötesine geçince buna toplumsal yaşam adı veririz. Herkesin havladığı ya da hırladığı bu sistemin başlangıç noktasının köpeğe çiğ et vermek gibi basit bir hata olduğu kimsenin aklına kolayca gelmez.

Ancak ilişkilerinden mutsuz olanlar bu gerçeği kendilerine itiraf etmeyi başarabilir ama yüksek sesle söylemek çiğ et peşinde koşan kimsenin cesaret edebileceği bir iş değildir.