Maviye Boyanıyor Hayallerim

Yalnayak yürüyorum toprakta. Yumuşak ve soğuk bir his, ayaklarımdan başlıyor ve işliyor her zerreme. Hava niyetine gökyüzünü çekiyorum içime. Bir nefeslik mavi doluyor ciğerlerime. O anda maviye boyanıyor hayallerim. Sanki onlar maviye boyanmışken daha sonsuz, daha bir koşar adım gidilesi.

Yakınlardan gelen bir vapurun sesini duyuyorum. O ses rüzgarın koluna girmiş, denizin kokusunu da getirmiş bana. Şimdi dört bir yanım maviyken, gülümsüyorum. Hayat da daha bir yaşanılası geliyor.

Ölüme mi yaklaşıyorum? Neden bu kadar iyi hissediyorum? Kokuları alıyor, sesleri duyuyorum ve ayak bastığım toprağı hissediyorum. Bedenim tarifsiz bir enerji ile doluyor. İçimde bir ses curnatası. Hücrelerimin sesleri karışıyor birbirine. Kulak kesiliyorum ancak içlerinden yalnızca birini duyabiliyorum.''Hayatla doluyum artık'' diyor. Hep birlikte gülüyorlar. Ben de katılıyorum onlara. Güümseyerek mırıldanıyorum; ''Hayat!'' Derin bir nefesle; ''Ne eşsiz bir mucize!''

Hadi sen de izin ver kendine. Bırak, yaşam dolsun vücudunun en ücra köşelerine.