Melodili sitem

İnsanı hissizleştiren güvenememek değil midir? Sevgiyi, şefkati donduran, bizleri nefretle dolduran sahte gözler, sahte sözler değil midir? Diller günahkar olmuş desek yalan mı olur?

Ancak gerçek olan bir şey var ki aynı sahneyi paylaşan oyuncular olduğumuz. Yalan dolan denizine düşmüşüz, boğulmak üzereyiz, çırpınıyoruz, her kulacımız biraz daha acı veriyor. Oradan oraya sürükleniyoruz, rüzgarda sert tokadını eksik etmiyor. Duyduklarımız melodili sitem, gördüklerimiz yağlı bir boyadan ibaret. Hemen hemen hepimiz ''usta oyuncu'' sıfatıyla hayli yol kat etmişiz. Hatta bazılarımız ''yönetmen'' olmuş bile. Nedendir bu sahtelik bu güvensizlik? Neden? Bu kadar mı ucuzladı duygular, değerler. Düş kırıklıkları ve boşluğa düşen gözler arasında kaybolup gitmekteyiz. Hayat kısa fırsat elden çabuk kaçıyor. Bırakalım artık şu imali sözleri, çocuksu tavırları. Son olarak diyorum ki;

''İncitme bir canı, yıkarsın arşı rahmanı''