Modern Kölelik

2018 sonu verilerine göre İstanbul nüfusu 15,07 milyondu. Günden güne kontrolsüzce artan nüfusla, 5.461 km² lik alana hangi toplu taşıma aracını eklersen ekle bu kalabalıkta refah seviyesi yüksek, mutlu bir toplum olamazsın.

Yoksulluk sınırı geçen sene 4 kişilik bir aile için ortalama 5.900 TL'ydi. Elbette bende seve seve 4 çocuk yapmak isterim. Fakat bu şartlarda ne evlenmeye ne çocuk doğurmaya cesaret edemiyorum.

Ankara, İzmir, Antalya' da doğup, büyüyüp çalışmak için İstanbul'a gelen bir sürü arkadaşım var. Neden orada değil, ailelerini bırakıp buraya geldiklerini sorduğumda, çalışma alanının kısıtlı olduğunu söylüyorlar.

Bu yazıyı okuyup İstanbul'da oturan çoğunluk, 18:30-19:30 saatleri arasında Zincirlikuyu, Mecidiyeköy ya da Uzunçayır metrobüs istasyonlarından birini kullanarak evine gitme savaşı vermiştir. Bu gözler 2 koskoca adamın işten çıkıp evlerine gidebilmek için birbirlerini dövüp, kan revan içinde kaldıklarını gördü. Ve kavgayı hiçbir babayiğit 'Ne için dövüşüyorsunuz siz farkında mısınız?' diye cesaret edip ayıramadı. Daha bir sürü hikaye, hangi birini anlatayım?

Aman ellemeyelim, belaya bulaşmayalım, susalım diye diye bencil, korkak bir toplum olduk. Nasıl bir hipnozdur bu?

Kalabalığı fırsat bilip, ucuza eleman çalıştırma peşinde olan işverenler senelerdir anamızı ağlattı. 1 kişiden en az 3 kişilik iş gücü bekleniyor. Azıcık rütbeli olup zamı hakettiğinde de tazminatsız gönderilip daha ucuza eleman bulma peşinde oluyorlar. Nasıl olsa alternatif çok, bir sürü insan işsiz... İş kalitesinin ne önemi var?

Gün gelip hakettiğimizde alacağımız emekli maaşımıza bile bugünden kastınız var. 3 kuruşluk maaşın, 2 kuruşu bankaya, 1 kuruşu elden... İsmet Özel'in bir sözü var çok severim; "HAK YEMEK, SOL ELLE YEMEK YEMEK KADAR DİKKAT ÇEKMEDİ BU ÜLKEDE!"

ALLAH ISLAH ETSİN!