Nasıl başladı mutluluğumuz

Milliyet ailesine selamlar,

Bugün ben de milliyet ailesi blog yazarları arasına katılanlardanım. Daha önce Adıyaman'da bulunan mahali gazetelere köşe yazarlığı yaptım. Bu ilk yazımda kendimden bahis edeceğim.

Adıyaman 1964 doğumluyum.Babamın memuriyeti sebebiyle Adıyamanın kahta ilçesinde doğmuşum. İlk okulu Gerger, Besni ve Adıyaman merkez'de tamamladım. Ortaöğretimimi de da yine Adıyaman merkez'de bitirdim. Yüksek tahsilimi ise 2 yıllık yüksekokul'un pazarlama bölümünü okuyarak tamamladım. Daha sonra yüksekokulda sınıf 1.liği nedeniyle 1. ve 2.sınıfı okumadan Anadolu üniversitesi Açık öğretim fakültesi işletme bölümüne dikey geçiş yaptım ve 2 yılda da 4 yıllık fakülteyi bitirdim.

Yüksekokulda okurken hem 1.liği kovalayadurayım, hem de şimdiki eşime aşık olmuştum. Olumsuzluklar diz boyu idi. Hem mezhep farkı, hem de maddi açıdan hazır değildik evlenmeye. Araya karakediler girdiler. Ama aşk bu ferman dinlemiyordu. Doğu genci severse tam sever, temiz sever. Ben de temiz yürekle sevmiştim. Gözüm birşey görmüyordu. Önümde de daha askerlik vardı. Aşkımız sürüyordu. Benim askerlik günüm gelmişti. Canım kadar sevdiğim şimdiki eşimi nasıl bırakacaktım. Sonunda o gün gelip çattı. Sevdiğimi kendisine emanet ederek ve de anne-babama ilgilenin diyerek vatan borcumu ödemek üzere yola çıktım. Sağolsunlar ailem hiçbir fedakarlıktan sakınmadan sevdiğime bakıyorlardı. Bu arada işe de girmişti. Artık o memurdu. Askerde harçlığımı babamla birlikte o da gönderiyordu. Hatta yavaş yavaş artırdıklarıyle ev eşyalarımızı bile alıyordu. Çok mutluydum.

Günler geçti ve ben vatani borcumu bitirerek yuvama dönmüştüm. Sevdiğimin ailesi kızlarının beni ne kadar sevdiğini algılayarak evlenmemize razı olmuştu. O an dünyanın en mutlu insanıydım. Bir Haziran günü evlendik. Benim işim yoktu. Tüpgaz bayiliği dükkanı açtım. İşlerim bir hayli iyi gidiyordu. Benim küçüğüm olan kardeşimle işleri yürütüyorduk.Birkaç sene sonra kardeşim rahatsızlandı.Derdi mide kanseriymiş.3 ay içinde gitti.Sazı ve karikatürleri bana yadigar kaldı. Ölmeden önce abiciğim oğlun olursa ismini can koy dedi. Tüpgaz bayiliğiyle beraber inşaat işlerine de girdim. Bir yapı kooperatifine üye oldum.Yönetici seçildim derken bu işe adapte oldum. Tüpgaz bayiliğini bırakarak Yapı ortaklıkları kurmaya başladım ve yoğun ilgi gördüm. Halen bu işi yapıyorum. Adıyaman'da belli bir güven oluşturduğuma inanıyorum.

Yıllar beni bu güne getirdiğinde 2 oğlum var. İlkinin adını kardeşimin isteği üzerine, kendisininde ismi olan metin'e ek olarak can'ı da ekleyerek metincan kurdum. Diğeri de arda. Eşimle beraber mutlu ve sağlıklı bir ortamımız var.Eşime yazdığım bir şiirimi de sizlerle paylaşmak istiyorum. Mutlu ve umutlu kalın arkadaşlar....

Nereye baksam da senin hayalin
Uzaklara bir bak yanan dudağın
Razıyım bergüzar vermesen bile
Seni bir göreyim o bana yeter
Esintin tenimi okşamasa da
Lakin bir selamın o bana yeter.