Ne dersin sevgili, duyabiliyor musun bu sesi?

Bir müzik tınısı gibisin bu gece,
hani bir yerlerden anımsadığımız, bellediğimizde işlenen,
ama bir türlü hatırlayamadığımız bir ses gibi..
Aslında sen, bende çok farklısın, değil mi?
Bir tını ile başlayan, beynimi zaptetmekle yetinmeyip kanıma karışan yıllanmış bir şarap gibi..
Adını koyamadığım..

Belkide adı konulmamış aşklar zincirinde alıyoruz yerimizi,
Ama.. Bu tını, bu ses.. Unutturamaz ki seni bana, ne seni, ne de çocukluk anıIarımı..
Ne çok şey hatırlatıyormuş bana değil mi?
Tıpkı aşkımız gibi işte, sadece ufacık bir dokunuş ile başlayıp her anımıza,
vücudumuzun her yerine nüfüz etmesi gibi..

Ewet.. Bir farkımız olmalı..
Hem hayatımıza, hem aşklara, hem de yaradılışa inat bir farkımız olmalı..
Ama bu fark öyle bir fark olmalı ki sadece bizim değil, bizden sonrakilere de
Güneş kadar aydınlık veya adı hiç olmayan bir gezegende baş başa yaşayabilme şansı verebilmeli..

Ne dersin sevgili, duyabiliyor musun bu sesi?