11 Haziran '10
- Kategori
- Şiir
Ölümler mi ölürken ölür?
Sinop cezaevinden hasretler ve ölünesi ayrılıkların deniz sesi: Nazım...
İnsan dediğin ölmeye mi geldi dünyaya
hani büyüyecekti yürüyecekti hani
durmadan bir kaya gibi halat kuş her şey
tutunup uçarak bağlanmış bir evrende bağlı bir özgür hür
ve de bir orman gibi kardeş olamayan*
bir kardeş gibi sarılmayan dört elli iki başlı yaratık
yaradılışlı nazımlı kelama kızan bir de ölüme hazır ve hazırlayan kim?
İnsan. ölmeye gelmedik bağırışları orada,
haziran soğuğunda ölmek
kimseye koymaz!
İnsan dediğin ne ki
ya ölecek ya da öldü-r...
Sadece bu mu sadece biter mi
nerde o zaman yaşattıkları
yeşerttiği bir elmaya umutsuz aşkı karşılıksız ölesiye
İnsan ölmeye geldi aşk için kalbine laf geçirerek ve onu öldürerek
yaşamaya öldümrerek yaşamaya
yaşamamaya. o kabul etti ölümlü aşkı ve öldü
ölümsüzlüğüyle kutsanarak...
*NAZIM HİKMET RAN'a