Özgürce

Düşünebilmek aslında değil midir felsefenin yapı taşı? Ya da sen " başlangıç ", " öz ", " ta kendisi " de. Ama başta bu ilk eleştiri konusu. Felsefe tarihine baktığımızda çünkü düşünmek nedir sorusu da " yapısı " içinde. Kabul ettirebilmiş mi acaba insanlara daha diye düşünmek lazım en başta. Sonra gelir senin kalıpları aşıp aşamadığın. Mesela bir kategori var bu bloglarda felsefe adında. İşte asıl o “öz” ü kaybetmemek burada başlamalı. Çünkü amaç olmamalı kategoriye hizmet etmek, felsefe sapabilir işte o anda düşünceden. Devamında tehlike başlayabilir de, hiçbir filozof yazmamıştır eminiz ki okunmak için belki de tek olarak yazı sanatı içinde yazarak düşünenler, sadece yazmak ve düşünmek için yazıları.

Felsefe bilimi içinde bir de “sanal âlem” oluşabilir mesela başka bir tehlike olarak. Uçsuz bucaksız bir düşün evreninde gezinmek olmalıdır felsefeden kastın. Yoksa kayabilirsin de böylesi bir boş sanallığa, fakir derin bir boşluğa. Hikaye midir ya da felsefe? Çünkü karşımıza çıkmaz mı böylesi de. Felsefe yapamayıp sadece felsefe tarihinden haberler veren hikâyeler. Kantlar Aristolar düşünmüştür sen ise yazarsın bu bomboş sanallığı biraz daha doldurmak için.
Peki, felsefe için düşünmeye sorgulamaya yer yok mudur? Yoksa sorgusuz mu olmalı hayat, dünya? Çünkü aslında biz gerçekteyiz ve felsefe bir sanallıktır. Böylesi bir düşünce ön yargısı altında filizlenmeli aslında tazecik felsefi filizler.

Felsefe tarihinden hareketle kişisel gelişime dair ipuçları veren harfler bütünü bir yazı da çıkabilir karşımıza felsefe diye. Aslında, yok yok böyle oluşumu değil, geçiş süreci önemli. Varmak üzere yola çıkan bir geminin denizden geçmesi gibi belki. Sonra mesela sadece size hitap etmemeli yazı. Geniş bir kitle edinebilmeli. Ama varlıkta aslında biz neredeyiz. Bunun çok da önemi yoktur yine bence. Felsefede yazı tam olarak nereye oturtulabilir. Bu sorgulanmalı o zaman daha ilk önce, yazandan bile.

Düşünmek, yine gelelim asıl yazıda var olana. Felsefe var olsun, elbette düşünce ile. İşte o zaman önemi kalmaz yazının. Bir kıvılcım olması yeter çünkü hayat içinde.