Pandemi Günlerinde Eğitim

Yüzyılın en büyük olaylarından birine şahit olduğumuz şu günlerde iki satır bir şeyler yazabilmem için tam 75 gün geçti. Bu 75 gün içinde bir eğitimci olarak hayatımda neler değişti, neler yer değiştirdi , nelerin farkına daha iyi vardım ve işler nasıl  ilerledi kısaca yazayım, ileri tarihlerde umarım okur, bu günleri yad ederim. 

 

 

 

Evet, 75 gün sonra sayfamın başına gelebildim çünkü endişe birçoğumuzu hobilerinden ve ilgi alanlarından uzaklaştırdı. İç motivasyonlarımız yerle bir oldu ki iki satır karalayamadım! Buarada herkes bir yazar çizer, konuşmacı moduna da geçti, bu ayrı bir konu. Artık sosyal medyada kütüphane ve bolca kitap arka planlı bilirkişi/uzman kişi/eğitimci/psikolog/pedagog/danışman/koç  canlı yayınları görmekten içimiz şişti. En başlarda hepimiz  bu canlı yayınlara heves ettik, merak da ettik. Kimdi bunlar? Ne konuşacaklardı? Konu sabitti... Pandemi var, dünyaya kıran girdi, ne yapacağız. Herkesin odak noktasının bu denli sabitlendiğine dünya tarihi daha önce son ne zaman şahitlik etmişti? 1300lü yıllarda kara veba ile başlayan pandemi meselesi son olarak 80lerde Aids(HIV) ile adını duyurmuştu. Şimdi de Covid-19. Hatta kara mizahcılara göre zenginsen Covid-19 , fakirsen korona!

 

Peki eğitimde neler oldu?

 

Büyükten küçüğe hepimiz bilgisayar başlarında toplandık. Uzaktan eğitim uygulamaları belirli yazılımların desteğiyle kısa sürede hayata geçirildi ki burada büyük bir emek söz konusu. Hele ki canlı ders yapıyorsanız... 

 

İlk uzaktan eğitim dersim mesleğe başladığım 15 yıl önceki ilk dersim kadar heyecanlıydı! Dengeler aslında değişmedi, gene çocukların dikkatini çekmek için öğretmenliğe  özgü öğrenmeyi destekleyici ve renklendirici yolların oluşması şarttı ve çok da uzun sürmedi. İlk haftanın sonunda uzaktan eğitime alışmıştık bile!

 

Sıkılan ya da odaklanamayan biri gördüğümde " Koş git odandan mavi bir şey bul getir ve anlat hemen arkadaşlarına ! "dediğimde ok gibi fırlayan miniklerimle 11 haftayı geride bıraktık. Bir sürü anımız birikti, biliyor musunuz, gene tuvalete giderken izin istediler! :) Gene sınıftaki gibi anlayamadıklarını sordular.

 

Şimdiyse 2 hafta kaldı, eğitim öğretimin sonuna geldik diyebilirim. Yani kısacası herkes bir şekilde bu sürece adapte oldu ve müfredatı uzaktan eğitimle desteklemeye çalıştı. Emeklere saygımız sonsuz.

 

Peki, 

 

 

 

Arada neler mi oldu? 

 

- Ders aralarında ev halkına kahvaltı hazırladım. Apar topar kendim de ağzıma bir kaç kaşık bir şey attım.

 

-Normalde okulda ders anlatırken arada 2 yudum da olsa su içerdim, farkettim ki burada 1 yudum su dahi içemiyorum, unutuyorum,çünkü ekran başka bir şey! 

 

-Çocuklar bizim evlere geldi, biz de onların evlerine girdik. Kimisi bahçesini, kimisi mutfağını kimisi oyuncağını gösterdi heyecanla. Kimisi yetiştirdiği bitkiye günbe gün anlattı. Sıkılmadan dinledik. 

 

-Anne babalarla selamlaştık, halleştik. Onlar bu dönemde en yorulanlardan. Hakları büyük. 

 

- Gene ders aralarında çamaşır da astım bir hışımla.

 

- Toplantı arası yerleri süpürdüm. Zaman kaldığında sildim.

 

Çünkü evde hayat daha büyük bir hızla devam etti. Sabah 7.00 de kapısını kapatıp akşam 6.00'da girdiğim ev artık hem ev hem okuldu. Sıkılacak ve dijital platformlardaki tüm filmleri bitirecek kadar vaktim hiç olmadı. Hatta 75 günde 2 kitap anca okudum. Normalde ayda 2 kitap mutlaka okurdum! Böylece geçti ve yeni normale adım adım ilerliyoruz.

 

 

 

Şimdilerdeyse yaklaştığımızı düşündüğüm hayalim de şöyle;

 

Corona bitmiş, okulun ilk günü, öyle bir giriyorum ki okuluma, nereye gideceğimi şaşırmışım. Good morning Miss Nursel diyen çok özlediğim mini mini 1lerim mi dersiniz, canım mesai arkadaşlarım mı, bir bayram havası sanki! Sarılmalarda biraz çekingenlikler var tabi ama normal! Sınıfa çıkıyorum, her şey bıraktığımız gibi, duvarları falan öpmek istiyorum! Koridorda bayram havası, bahçe cıvıl cıvıl. Ofiste beni bekleyen muhteşem tatlı arkadaşlarım, gülüşmeler...Halleşmeler....Muhteşem yüksek bir enerji! Nasıl yendik ama diyoruz, işte bitti! Hepimiz ilk dersimizi o kadar sabırsızlıkla bekliyoruz ki... Benim de var bir hayalim işte bu günler için... Tabiki önce sağlık ama okulumu, öğrencilerimi ve arkadaşlarımı çok özledim. Uzaktan öğretmenliği de en iyi şekilde yapmaya çalışıyoruz, canla başla, hevesle ve istekle çalışıyoruz ki minicik kalpleri ekran karşısında görmek de çok iyi geliyor, layığıyla ilerliyor her şey ama asıl enerji sınıflarda! Lütfen hashtag#corona , artık git....Okul bizim yuvamız, biz okulsuz olamayız.