Saplantılı İlişki Üzerine

Bugün saplantıyla bağlı olduğum ilişkimden nasıl kurtulduğumu anlatacağım. 

O sıralar üniversitedeydim. Daha yolun çok başında, kendi halinde bir kızdım. Bir gün instagramdan bir dm aldım. Bizim okuldan bir çocuk benimle konuşmak istiyordu. Ben ise onu hiç beğenmemiştim ama vakit geçsin diye konuşmaya başladım, sonuçta yalnızdım ve en kötü ne olabilirdi? 

Günlerce  konuştuk. Çok eğleniyordum hem de vakit geçiyordu. Görüştük. Çok etkilendim ilk görüşmede. Sonra tekrar tekrar görüştük. Bir gün biz flörtken ama daha sevgili değilken sinemaya gittik. Klasik bir şekilde, öpüştük. Elimi orasına götürdü. Ben öyle olsun istemiyordum ama o öyle istiyordu diye elimi çekmedim. Ama yaptığı hareketi çok yanlış buluyordum. Daha sevgili bile değilken bu ne hız. Olsun ama hoşlanıyordum artık diye görmezden geldim. Sevgili olduk. Çok güzel günlerdi. Bana iyi geliyordu. Uzun süredir de yalnız olduğum için ilgiye muhtaçtım. Benimle ilgilenmesi hoşuma gidiyordu, hem de hoşlantım sevgiye dönmeye başlamıştı. Ama o konularda her seferinde işin dozunu artırıyordu. Bir gün onun evine gittim. Her zamanki gibi devam edip, belli bir sınırda durduk. Bana olup olamayacağını sordu. Ben bakire olduğumu ve yapmak istemediğimi söyledim. Günü güzel bir şekilde tamamladık ve evime döndüm. Sonraki 3 gün bana mesaj atmadı, aramadı. Ben nedenini göremiyordum o zamanlar. Neden diye soruyordum. Bir gün ayrılalım dedi. Ben ortada tek bir sebep bile yokken neden böyle olduğunu sorduğum da bana dünyanın en saçma bahanesini sundu. Arkadaşlarıma anlattığımda dalga geçtiler, öyle bir "bahaneydi". Benim çok hayalim vardı bizimle ilgili. Daha arkadaşlarımla tanışmamıştı bile. Çok eğlenecektik, onu çok seveceklerdi. Bir sürü güzel şey yapacaktık, birbirimize destek olacaktık. Ben öyle olur sanmışım meğer!

Ama ben sebebini merak ediyordum. Sürekli kendimi ve bu ilişkiyi sorguluyordum. Oysa ki sebebi ortadaydı. O basit bir erkekti ve ben ona istediğini vermedim. O da bunu alabileceği başka kızlara gitti. Uzun süre sevgilisi olmadı. Bunları gece gündüz stalkladığım için biliyordum. Sahte instagram hesabım, sahte swarm hesabımla nerede ne yapıyor sürekli takipteydim. Üstelik aynı okuldaydık. Sürekli karşılaşmak için onun derslerinin olduğu yerlerde gezdim. Karşılaştığımızda bana bakıyordu ama asla adım atmıyordu. 6 ay geçti. Bir gün okulda ders çalışırken yine stalkladım. Bir kızla 3 gündür buluşuyor ve resim paylaşıyordu. Twitterdan baktım kızla flört kokan mentionları vardı. Sevgili bulmuştu. Oysaki ben hep dönmesini beklemiştim. Yıkıldım. Sigara üstüne sigara yaktım. Şoktaydım. Ölene kadar yalnız kalacak sanıyordum herhalde. Hiçbir şey düşünemiyordum. Beynim donmuştu. Gece uyuyamadım. 1 saatliğine uykuya daldı. Bütün herşeyin kabus olabileceği geçti aklımdan 2 saniyeliğine. Sonra herşeyin çok gerçek olduğunu anladım. Bu da yetmezmiş gibi o hafta içerisinde o ve yeni sevgilisini birlikte görmek zorunda kaldım. Şansa bak. Toparlayamıyordum. Hayatıma küçük flörtler girse de hiç biri onun gibi değildi. Öyle hissettirmiyorlardı.

Bir gün ayrıldıklarını öğrendim. Aradım. Buluşalım dedim. Çünkü çok yarım kalmıştı bu hikaye. Böyle bitmemeliydi. Güzel günlerimizin olacağına inanıyordum. Buluştuk. Yine onun evinde! Yine denedi, yine olmadı. O gün onun tek derdinin bu olduğunu gördüm. Çok geç oldu ama gördüm. Tam gözümün önünde duruyordu gerçek. Ben ise 8 ay sonra görmüştüm. O gün ona söz ver dedim, 3 ay boyunca sevgili yapmayacaktık ki ben toparlayayım. O günün akşamında 3 yeni kızı takip etti.

Bu sağlıksız ruh halinden kurtulmaya karar verdim. Ben böyle düşünen bir adamla birlikte olmak isteyecek, hatta onun peşinden koşacak kadar değersiz olamam diye düşündüm. Kendimi toparladım. Bir kabuktan sıyrılır gibi bitirdim.