savaş üzerine...

İncir Kuşları... Sinan Akyüzün geçen yıl yayınlanan kitabı. Biraz geç tanıştım kitapla ama iyi ki denk gelmiş ve iyi ki okumuşum dediğim kitaplardan biri. Kitabın teknik sorunları var muhakkak, konu çok çarpıcı, bu kadar çarpıcı bir konu daha etkili anlatılabilirdi belki ama dediğim gibi konu o kadar derinden etkiliyor ki insanı tüm teknik aksaklıkları görmezden geliyorsunuz.

Biraz kitabın konusundan bahsetmek istiyorum. İncir Kuşları çok sıcak, samimi, bir çok kişinin yaşamak isteyeceği türden bir aşk hikayesiyle başlıyor. olaylar hızlı gelişiyor, insanı sıkmıyor her şey çok güzel giderken birdenbire o tatlı aşktan eser kalmıyor geriye ne yazık ki heryer bozbulanık, iğrenç bir savaş ortamına dönüşüyor. 1992'de Boşnaklarla Sırplar arasında çıkan ama Boşnakların fazlasıyla savunmasız kaldığı savaş anlatılmaya başlanıyor. işte o sayfalar geldiği anda içiniz parça parça o insanların, acılı kadınların,yaşadıklarını tamamen gerçek bir kahramanın ağzından okuyorsunuz ve o insanlara yapılanlar karşısında insanlığınızdan utanıyorsunuz.

1992 yılında üç dört yaşlarımda olduğum için bu savaşı hatırlamıyorum. Muhakkak televizyonlarda tanık olmuşuzdur, bugün başka halkların yaşadığı acılara tanık olduğumuz gibi.  Kitabın baş kahramanı Suada'nın şaşkınlığını okuyorsunuz zaman zaman "20. yüzyıldayız, bu yüzyılda savaş mı olur?" diyor. Yıl 2013, 21. yüzyıldayız ve hala savaşlar oluyor... Suada'nın acılarını ve diğer tüm Boşnak kadınların acılarını okudum, çok etkilendim, çok ağladım. Bugün de başka insanların acılarına, feryatlarına tanık oluyoruz. Ne üzücü, ne acı... görmeye dayanamıyoruz televizyonun kanalını değiştiriyoruz lakin o insanların böyle bir şansı yok çünkü onlar o acının bizzat içindeler. Anlam veremiyorum neden koskoca dünyaya sığamıyoruz? Neyi paylaşamıyoruz? Zaten ölmeyecek miyiz ömrümüz her ne kadarsa tatlı tatlı, kardeşçe yaşasak ne kaybederiz

Allah Mısır halkının yardımcısı olsun. Tüm savaş görmüşlere, hala görüyor olanlara sabırlar versin. Tarifi imkansız acılar yaşadıklarına eminim. 

incir kuşlarını okumamış olanlara tavsiye ederim. Savaş ortamı görmüş insanlarla daha kolay empati kurmamızı sağlıyor. Her gün yeni bir kargaşanın patlak verdiği şu yıllarda bu empatiye fazlasıyla ihtiyacımız var. Bu tip kitapları okuyun, okutun. Kim bilir belki gelecek kuşaklar bu acılara tanık olmadan büyür...