Sen...

Tüm zamanları gezdim ruhunun terkisinde. 

Sen,  

dört nala gidendin,  

o yüzden,  

tutunmak zordu sana. 

Ve,  

düşerdim bazen gönlünün uçurumundan.. 

Ben,  

acelesi olandım... 

Sen ise sadece koşardın,  

çünkü, koşmaktı yaşama nedenin,  

benim acelem kaygıdandı,  

zamana yetişmek için... 

Senin rüzgarda savrulan,  

altın sarısı saçların vardı,  

benim,  

geceyle kardeş saçlarım... 

Sen gözlerinde taşırdın okyanusu,  

ben bir fincan kahverengiydim,  

fallar kapatan ellerde,  

sevdiğine... 

Senin dudaklarından nar taneleri düşerdi,  

güvercin gagalarına.. 

Benim kan sızardı kenarlarından,  

yorgunluktan morarmış dudaklarımın... 

Ben,  

tüm zamanlarda eskirdim,  

sen,  

daha başlamamışken hayata.. 

Şimdi beklemedeyim,  

görelim bakalım ne yapacaksın,  

yer değiştirdiğimizde...