Sen Benimsin!

Yaşımmış, ne önemi var? Yahut resmim..
Memleketim mi? Evet dünya da bir yere sahibim. Sahip demek ne cür'et, kiracı bile değilim. Aldığım nefesten karşılık alınmıyor, gezdiğim sokaklardan, içime doldurduğum gökyüzünden, şenlendiğim güneşten, yağmurdan, çiçeklerden..
Eğitim durumum, yaşam tarzım, işim.. Ben de herkes gibi bakıp geçenlerdenim. Vızır vızır akan hayatta görebilmek ne mümkün! Ki görmüş geçirmişlerdenim diyebilelim.
Düşüncelerime gelince..
İnanın çok korkuyorum. Artık beğendiğine cennet, beğenmediğine cehennem kalpler. Kaybedecek bir şeye de sahip değilim halbuki. Ama ben kalbimi elimde taşır gibiyim. Öyle ayan beyan.. Şöyle bir kapatsak gözlerimizi, hayali bile güzel değil mi? Eşitlense herkes, sadece kalbimizin ışığıyla görsek. Sevmeye bahane mi yok? Birlikte yaratılmışız der yine severiz. Belki ben değil de, biz deriz, birlikte deriz, bir'e deriz. Bu kadar ayrılık yormadı mı sahi?