- Kategori
- Şiir
Sen Gülünce
Sen gülünce;
Yıldızlar kucaklaşıyor içimde
Haylaz, afacan bir çocuk
Bağdaş kurup bulutların üstünde
Bütün dertlerimi yağmurlara satıyor…
Ağrıyan dişim, bunalmış başım
Bütün bezginliğim bitiyor birden
Her acı ölü, hüzünler arkadaşım
Hayat birden yaşamak kokuyor...
Sen gülünce,
Yediveren gülleri açıyor gönlümde
Dört mevsimi bahar tüm zamanların
Mesafeler küçülüyor gözümde
Yüreğimde sanki bir çocuk bağdaş kurup
En masum tavrıyla türküler söylüyor
Dağlarda laleler açıyor kış ortasında
Zemheride her yanımız ala çiçek
Bal damlıyor, gül açıyor dudağından
Yaşamak seninle bir anlam kazanıyor
Sen gülünce;
Yollar küçülüyor dağlar eğiliyor
Her şey yeniden mana buluyor
Hastalıklar ölüyor bitiyor hasret
Kısaca yaşamak yeniden başlıyor…
toynak