Yollar Erciyes

   Havaların ısınmasıyla biz fotoğrafseverlerin gezileri de sıklaşmaya başladı. Bendeniz ise zaman zaman grup olarak zaman zaman da tek başıma fotoğraf gezilerine çıkıyorum. Bu gezilerdeki amacım hem sanatsal yönde fotoğraflar çekmek hem de gezdiğim, gördüğüm yerdeki yeni insanlarla tanışmak olmakta. Tabi yeni insanlar tanıdıkça o kişilerin sizinle hayata dair paylaşımları da söz konusu olmakta.

   Bu tanışmalardan ilerleyen günlere dair güzel dostluklarda çıkmakta, ama işin üzücü yani memleketin her köşesinden dertler, şikayetler yükselmekte. Kimi işsizlikten şikayet ediyor, kimi ülkede hayvancılığın bittiğinden bahsediyor, kimi eğitim sisteminden şikayetçi derken uzun lafın kısası “hiçkimseyi tam olarak memnun edemezsiniz” durumu Türkiye’de hüküm sürmekte.

    İşte gezilerimden biri de Erciyes oldu. Sabah 8 suları Erciyes’teydim ve yaptığım plana göre, havaların ısınmasıyla oraya gelen konar göçerleri fotoğraflamak amacındaydım. Bu kural, yani fotoğraf sanatında olmazsa olmaz kurallardan birisi de çekime çıkmadan önce çekimi yapılacak yerin ya da objenin, kişinin ışık ve hava koşulları bakımından çekim planını yapmaktır. Biz buna “soğuk prova” deriz. Bu planda güneşin konumu, objenin ya da konunun ışığa göre konumu önemlidir. Hava şartları da bir diğer etmendir.

      Erciyes’i bilenler bilir. Şimdi gerçi yolun geliş tarafına da tesis yapıldı ama gidiş tarafında meşhur tekir tatlıcısı  vardır. Gezimin başında ordan tatlı alıyım dedim ama o saatte açık değildi. Yolun sol tarafında yani geliş tarafında birkaç konar göçer çadırı gördüm ama arabayla gezilerin negatif yanlarından biri bu olsa gerek ki yolun karşısına geçiş imkanı yoktu. Bende mecburen yolun sağ tarafındaki konar göçer çadırlarını işleme durumunda kaldım. Az gittim uz gittim derken bir konar göçer çadırına denk geldim.Bir dokun bin ah işit derler ya….Yukarda ad değindiğim gibi memleket her tarafı alev topu. Burdaki abimiz de (fotoğrafını görmektesiniz) Türkiye’deki hayvancılığın bitme noktasına geldiğinden yakınmakta. Elinde 100’e yakın koyun bulunan bu kişi bu yöndeki dertlerini benimle paylaştı. Kendisi Develili olan abimiz hem kendisine, kendi tabirince haksız yere kesilen cezalardan hem de hayvancılığın bitme noktasına gelmesinden dolayı dert küpü olmuş durumda. ”Benim tek geçim kaynağım hayvancılık ve o da biterse koyunlarımı satıp başka işlere bakacağım” demekte. Bu tür durumlarda biz işin içinde olmadığımız için direk yorum yapamıyoruz ama ülkenin geneli itibariyle hayvancılığın sorunları hakkında birçok idari kesimin de demeçlerini haberlerden izlemekteyiz. Belki hayvancılık bitince alternatif yollar bulunur ama insanların ekmeğini kaybetmeleri demek geri dönüşü olmayan yaralar açabilir demekten de kendimi geri alamıyorum.

            Bir yandan çoban abimizi dinlerken diğer yandan da onu fotoğraflamaya devam ediyordum.

           Sonra bir baktım ki davetsiz misafirlerimiz var: Gelengiler. Hemen onları fotoğraflamak için tele objektifimi taktım ve başladım onları fotoğraflamaya. Bu değerli dostlarımızı ve sincapları uzun zamandır pozlama düşüncesindeydim. Gelengileri fotoğraflamak bu güne kısmetmiş. Hisarcık tarafında sincapların olduğunu biliyorum. Onları da ilk fırsatta fotoğraflama planındayım. Hani bir gün yanıma bolca fındık ve ceviz alıp bunları sincap dostlarımla paylaşıp onları fotoğraflamak da nasip olur inşallah.

            Derken saat 10:30 civarı oldu ve ben oradan ayrıldım. Çıktığım yerin Develi tarafında konar göçerler olmadığı için rotamı Kayseri tarafına çevirdim. Ne de olsa gelirken bu istikamette pek çok konar göçer çadırına rastlamıştım. Hani insan elindekiyle yetinmesini bilmelidir derler ya, bende o söz ile birlikte yol üstünden tatlımı aldıktan sonra Kayseri’ye geldim ve gezimi sonlandırdım. Kısa ama zevkli bir gezi oldu. Devamında buralarda tekrardan öğrencilerimle gelebilme ihtimalimi de göz önüne alarak geziyi sonlandırmış oldum…..