Arşın burda olsa da Halep artık orda değil!

Şimdiki gençlerin pek duymadığı bir atasözüydü, Halep ordaysa, arşın burada...Rivayete göre, adamın biri İstanbul'da biraz fazla atıp, ben Halepteyken altmış arşın atlıyordum, demiş...

Alem bu yalanı yer mi, oradan biri de Halep ordaysa arşın burda, atla da görelim, diyivermiş...

O gün bugündür, bu söz, attı mı mangalda kül bırakmayanların halini anlatmak için kullanılır olmuş...Gerçi, son dönemlerde kullanımdan kalkmıştı nerdeyse...Türkiye toplumu, Halep'i çoktan unutmuştu...

Türkiye toplumu, mazisindeki pek çok şehri unutmuştu da elin zalimi gün gelip hatırlatıyor yeniden... Unuttuğumuz Halep, son aylarda yeniden gündemimize girdi... Ama arşınıyla  değil, gözlerimizin önünde Rus-Esed bombalarıyla yok edilişiyle...

Gazi Antep kadar Türk olan Halep'e artık Şehit Halep diyebiliriz...Çünkü,  Esed zaliminin tüm nefreti ve gaddarlığı ile yok ediliyor; hatta edildi bile...Birleşmiş Milletler Başkanı Banki Moon bile bu acımasızlığa dayanamayıp dile geldi...

Birleşmiş Milletler gibi, acuzenin hayırlı bir iş yapması mümkün değil gerçi de, gün gelir dünya düzeni değişirse, Suriye'deki katiller savaş suçu işlemekten yargı önüne çıkabilir...Tabii, daha önce o kara ruhları bedenlerini terketmezse...

Türkiye'nin de eli kolu bağlı... Ne yazık ki, uluslararası hukuk hala Suriye'nin zalimi Esed'i devlet başkanı kabul ediyor... O da Rusya'yı, İran'ı yanına alarak Türk Halepi yok etmek için her gün farklı bombalar kullanıyor.

Aslında, Halep üzerinden Türkiye vuruluyor... Ağabeyi dövemeyen alçağın küçük kardeşini dövmesi gibi bir şey bu...Halep, bizim için dövülüyor; bizim için öldürülüyor...

O Halep ki, ecdadın Orta Asyadan gelip konukladığı ilk mola yerlerinden biridir...Müslüman Türk'ün toprağa kök saldığı ilk mekanlardan biridir.

Şimdi arşın burda ama Halep artı orda değil...Zalimlerin korkunç bombalarıyla yok ediliyor...Müslüman Türk'ün ilk kültür başkentlerinden biri olan Halep zalimlerin elinde tahrip edildi.

Ne acıdır ki, bizler de bunu sadece seyrediyoruz...Mazlumun hakkını aramakta aciz kalmış, 5'ten daha küçük olduğunu kabullenmiş bir dünya da bizimle birlikte seyrediyor.

Halep, sessiz sedasız yok oluyor...Tıpkı Halepli Umran gibi, kaderini suskunlukla yaşıyor...Nerdesin kavım gardaş diye ağlamıyor, bağırmıyor...Türkiye'nin önünde bir set gibi yavaş yavaş yok olmaya razı oluyor...

Korkarım ki, "Halep ordaysa arşın burda" atasözümüzdeki Halep yok olacak ama bu yok oluşu çaresizlik içinde seyredişimizin utancı üzerimizde kalacak...

Her Halep lafı geçtiğinde, hiç de attığımız kadar atlayamadığımızın mahcubiyetini yaşayacağız.