Aşk-ı sanat, sanat aşkı

Sanatı aşkla, aşkı sanatla yap. Sanat sadece resim mi, fotoğraf mı, heykel mi? Elbette hayır! Kitaplığın da bir sanat, yaptığın bir yemek, kek, börek de... Odanın dekorasyonu da. Yeter ki aşk olsun içinde. Kurduğun sofrana masa örtüsünden önce aşk ser, ördüğün kazağa ilmek ilmek doku aşkı. Aşkı da hafife alma, o da bir sanattır. O sanatı yapabilen de var  layıkıyla ya da özensiz, zerafetsiz, ilgisiz bırakan da.

   Aşkla yüzleşiriz bazen, sorgularız aşkı ya da konuşmayı aşkla yaparız. Kurduğumuz cümleler boğazımızın her boğumundan geçerken düşünüp bekler, süzgeçten geçer, dilde dönüp yuvarlanır, aşkla ıslatılır ve dışarıya dökülürse, işte o konuşmada aşk vardır, nezaket vardır. Al işte konuşma sanatı. Karşıyı kırmaz, hedef almaz, ok atmaz, ortaya aşkla yayılır. Ses tonundan, ifade şeklinden, seçilen nadide sözcüklerden, hitap edilenin yüreğine ılık bir meltem gibi  dokunur, okşar, huzur yayılır bedene. Beden mutludur. Ruhun gülümsemesi, ağızdan yüksek bir sesle dışarı atılır. Aşkla... İşte budur kahkaha!

  Bakın gördünüz mü, yaptığınız her işe aşkı, aşka da sanat kattınız mı, her anınız coşku, neşe, yüksek enerji ve pozitif bir devridaim içine girer. Aşk-ı sanat, sanat aşkı böyle bir şey. Demedi demeyin!