Bahar

Cemreler bir bir düşünce havaya, toprağa, suya; toprak ısınır, toprak uyanır derin kış uykusundan. Doğa uyanır, börtü böcek uyanır, otlar çiçekler, ağaçlar uyanır. Uyanan toprak doğaya renk verir, can verir. Aşk gibi, güneş gibi hayat yeniden yenilenir. Her bir canlıda hareket olur, renk olur. Eskimeyen bir dostun sesini duymak gibidir bahar.

O, işe yaramaz deyip sevmediğimiz otlar bile ne kıymetlidir. Öylece çıkar kaya diplerinde, taş aralarında, betonların arasında, yanında, önünde, sırasında. Bilinmez bir örtünün altında saklanmış gibi durur tabiat, kış biter ve gelen ilkbahardır. Ağaçlar her ayrıntısı ile görülmeye değerdir, Yaz kış yeşil kalmayı başaran çamlar bile daha yeşildir. Bazıları yeni gelin gibi dallarında çiçeklerin. Erguvanları sormayın, koklamaya doyamazsınız. Bizlerin ilkbaharları gibi... Hatırlayalım gençliğimizin kokusunu nefistir. Baharın renklerini, neşesini, sevincini, umudunu hepimiz biliriz. Hepimizin ayrı baharları vardır ayrı zamanlarda açan ve yeniden açmayı bekleyen baharları. İlkbahar güneşin ışığı, yüreğimizin kımıltısıdır. Laleler çabucak boy verip açarlar, sonrada kısacık zamanda dökülüverecekler. Halbuki ne asil çiçektir onlar ne asil duruşları vardır.

Hoşgeldin bu yılın ilkbaharı. Yeniden yüreğimize taze bir umut oldun, Hoşgeldin her bir tomurcuk. Şimdiden umutları yeşertip büyütme zamanı.Hoşgeldin yeni umutlar. Ruhumuzun dalgasını biraz olsun azaltma zamanı. Hoşgeldin tarlalarda uzayan büyüyen buğday başakları, gökyüzündeki güneşe merhaba, merhaba hayaller, sevgiler, özlemler. Her bir filiz merhaba. Eskiyen zamana göz kırpıp yenilenmeye merhaba. Taşların arasından çıkan otlara merhaba.

İçinde kötülük biriktirenler, sizlere sözüm ve selamım yok. Ben güzel bakan yüreklere merhaba demekten yanayım. İlkbahar sana merhaba...