Bahar Mayıs'a geldi

(2002)

 

Havalar on gündür mükemmel. Her şeycikler aynı anda patlayıp açılmaya ve bürülmeye başladı. Erguvanlar, erikler, armutlar, kirazlar, kayısılar, defneler ve türlü yer çiçekleri hep birden açıverdi. Böcekler vızır vızır pırıltılar saçıyor. Cevizin yeşil püskülleri, dut ağacının yaprağıyla birlikte çıkan dutları.... serçelerin şamatası, karganın cartlak gevezeliği, kumruların kukurdaması ve çocukların bağıra çığıra koşuşturması... Cennet önüme rengârenk bir bahçe açmış ve başımın üstüne masmavi bir özgürlük sermiş de, “hadi öl de kal böyle” diyor sanki. Fakat ben de diyorum ki, “Cennet ölüler dünyasından kaçıp bana sığınmış; onu en coşkulu yaşama arzumla ağırlamalıyım.

 

Bahar tüm coşkusu ile beni kucaklamayı sürdürüyor amma ben kimi kucaklayacağımı bilemiyorum. Kimsenin akıl almaya ve karşılıksız sevmeye dayanamadığı bir zamanda, ben kendi dünyama çekilip sessiz kalma hakkımı kullanacağım. Bahar sen bana takılıp havanı bozma; söyle kuşlarına devam etsinler aşk ötüşlerine; söyle çiçeklerine silkelemesinler böceklerini. Ben bir başka bahara kaldım.

 

Tek başıma uyuyorum; tek başıma kahvaltı ediyorum; tek başıma yürüyorum; balkonda tek başıma oturuyorum; gül çeliklerim tutacak köklenecek mi diye tek başıma endişelenirim; ve tek başıma alışmaya başladım tek başıma düşünmeye...

**

 

Muharrem Soyek