Bedavadan Milletvekili Olacaktım

Askeri yönetimin “Bülent Ulusu Hükümeti” ilk seçimin tarihini açıklamıştı. 6 Kasım 1983. Bu seçimlere yalnız Turgut Özal’ın “Anavatan Partisi,” emekli orgeneral Turgut Sunalp’ın “Milliyetçi Demokrasi Partisi (Meşhur Horoz Partisi)” ve Necdet Calp’ın “Halkçı Partisi” girmişti. Yıldırım Avcı’nın “Doğruyol Partisi” ile Erdal İnönü’nün “Sosyal Demokrat Halkçı Partisi,” 6 Kasım 1983 seçimlerine sokulmamıştı. Turgut Özal tek başına iktidar oldu.

Bu seçimde bizim ilimizde “Isparta” da ilginç bir durum yaşandı. Demirel’in kalesi bilinen yerde, kaleyi yıkma umudu olmayan Anavatan Partisi maddi manevi namlı kişileri bünyesine kattı. Bu isimlerden “Metin Ataman”ı ilk sırada, “İbrahim Yaman”ı ikinci sırada, “Kemal Togay”ı üçüncü sırada aday göstermişti. Lakin dördüncü sıraya konulacak birini bulamamıştı. “Nasıl olsa Demirel’in memleketinden kazanılmaz” diye, dördüncü sıraya talip olan çıkmamıştı. Sanılıyordu ki “Demirel’in evinden çıkıp, dışardan gelenin konağında konaklayan olmaz.”

Neticede ben gazeteci olarak halkın içinde gezen biriydim ve görüşünü aldığım her insan “Biz asla ANAP’a oy verip de, Demirel’e ihanet etmeyiz. Varsın Ankara’ya Isparta’dan bu defa vekil gitmeyiversin.” Diyorlardı. Bu nedenle dördüncü sıraya kişi tedarik etmek güçleşmişti.

Derken, birkaç gün sonra Anavatan Partisi İl Teşkilatı yöneticilerinden bazıları bana ulaşıp “Ayfer Hanım adınızı dördüncü sıraya yazalım. Sizin bir şey yapmanıza gerek yok, sadece sonucu bekleyeceksiniz ” diyerek, dillerinden ikna edici cümleler döktüler.

Ben şahsıma iltifatlar yapılarak gösterilen ilgiyi ve sunulan önemli öneriyi “ Boşluğu doldurmak için ismimi kullandırmam” diyerek, öfkeli bir tavırla teklifi anında reddettim.

(Bu dediklerim günümüz gazetecilerince yadırganabilir. Onlara şunu dikkate almalarını öneririm. O zamanlar Isparta’da tek hanım gazeteciyim. Üstelik o günlerde, bu günlerden daha etkin ve yetkin bir kalemim var. Halkın arasında kalemimin gücü, ağırlığı dikkate alınıyor. Dolayısıyla halk taraflı olmayı tercih ettim. Halkın istemediğini ben de istemem prensibi edindim. Velhasıl her türlü olanağa kolay erişme durumundayken, meslek aşkıma ve halka hainlik etmemek uğruna, fırsat değerlendirmesi yapmadım. Adeta altın tabakta nezaketle sunulan bütün imkânları elimin tersiyle reddettim.)

“Ah! Hep bu dünyalığımı düşünmemek yüzünden nice fırsatları, ne güzel teklifleri teptim bir bilseniz.” 

Her neyse; Anavatan il yönetimi baktı ki ben sert bir dille cazibeli tekliflerini geri çevirdim. Biraz buruk halle yanımdan uzaklaştılar. İki gün sonra duydum ki emekli hanım öğretmen “Mihriban Erdem’i ikna edip dördüncü sıradan aday göstermişler.

Sonra ne mi oldu? ANAP’a bizler bir oy bile vermeyiz” diyen Ispartalılar, adeta oylarını ANAP’a yağdırmışlar. Anavatan Partisi o seçimde Isparta’dan dört milletvekilliğini de kazandığından, Mihriban Hanım piyangodan çıkar gibi Isparta milletvekili oluverdi. Kısmet onunmuş, ne diyeyim?..

Ayfer AYTAÇ – ayferaytac.com