Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

19 Ekim '18

 
Kategori
Gündelik Yaşam
 

Benden Sonra Kim Yapacak?

Benden Sonra Kim Yapacak?
 

Dün gece ki rutin aylık kızlar toplantısının özeti: Eskiden film, roman, butik, kuaför falan tavsiye ederdik şimdi doktor tavsiye ediyoruz. Haliyle öyle olacak çünkü artık o “ya cenazede ya düğünde” görüştüğümüz yaşlardayız. Ana babalarımızı kaybederken öteki taraftan çocukları evlendirdiğimiz, ne olduğumuz belirsiz yaş. Genç desen değil, orta yaş mı;  kime göre hangi ölçüye göre ortadayız? Yaşlı hiç değiliz ama belimiz boynumuz tutmuyor işte.  

Şu da bir gerçek ki bizden sonra aşure, reçel yapacak, helva kavuracak yaprak dolma saracak kimse yok. Düstur, düzen, yol yordam bilen son kadınlar biz kaldık. Buradan bakarsak durum vahim.  Böyle söyleyince döpiyesli, elinde tığ yengelerim, büyük halalarım falan geldi gözümün önüne. Diğer taraftan hala üniversite kapısında çocuğu olanımız var. Bu taraftan bakarsak ta hala kurtarır tarafımız var. Jean altı topuklu botlar falan kaldırıyor hala görüntü.

Çocuklarımız yemek, pasta börek yapamasa bile en azından kimsenin önüne bisküviyi paketiyle koymuyorlar diye avuttuk dün akşam birbirimizi. Yapmamaları yapamamalarından veya tembellikten değil tamamen bizim yapmalarına izin vermememizden. Benim kızlardan birinin dediği gibi “ sadece bize eziyet etmeleri için “,  son derece düşüncesiz ve sorumsuz bir nesil yetiştirdik. Mesela ben benim kızımın kahve yapabildiğini kendisini istemeye geldiklerinde öğrendim. O zamana kadar kendime yaparken ona soruyordum “ kahve yapıyorum içer misin kızım? ”diye. Evlenince nasıl yaşamayı sürdürecekler diye uykum kaçıyor.

 Bu kesinlikle onun hatası değil, tamamen benim annemin hatası.  Bizim neslin böyle bir sorunu var. Kontrol ve düzen hastası annelerin çocuklarıyız. Aynı baskıyı çocuklarına yapmamaya yemin etmiş bir nesiliz biz. Koca kızdım odamı toplamadan, dersim bitmeden, sofrayı toplamadan veya temizlik işinde yardım etmeden dışarı çıkamazdım.  Hele misafir varsa veya bayram üzeri falansa zinhar çıkamazdık hiçbir yere.  Şimdi ki ergenlere “ odanı toplamadan çıkamazsın” desenize bir kere ya da “misafir gelecek, şu saatte evde ol” falan gibi son derece masum ebeveynlik haklarınızdan kullanmaya kalkın. O hayat size zehir edildiği gibi, krizler mi istersiniz, arkadaş gruplarında “psikopat anne” diye mi tanınırsınız, terapi kapılarına servet mi harcarsınız ucu açık bir kabusun içindesinizdir artık.

Biz bu durumun kıyısından döndük şükür. Bizim çocuklara hala söz dinletebiliyoruz ama şu “Y” kuşağının kendileri beter oldukları gibi yetiştirdikleri çocuklar da beter oldu. Bu “hayır” demeyen sözde anneler, ortalığı, “aman krize girmesin” diye her istediği yapılan, avaz avaz çığlık atarak konuşan, sürekli ağlayan mız mız, terbiye edilemeyen arsız çocuklarıyla doldurdular.  Her gördüğümü dövesim var ama o çocuklara değil bana “ruh hastası” diyecekler diye yapamıyorum işte. Bu da bir yaşlılık belirtisi mesela…Tahammülsüzlük!

Gece eve dönerken kendi kendime dedim ki “ Çok şükür akıl sağlığım ve ruhsal durumum hala stabil, hala algıda sorun yaşamıyorum, boynumu çevirmesem de olur. Menopoz hepimizi kırmış geçirmiş zaten. Her şeye alınıp, ota boka çemkiriyoruz, giydiğimizden yediğimizden bile sıkılıyoruz ama en azından hala birlikte gülüp, birbirimizle eğlenmeyi beceriyoruz. Ne olmuş yani ortalıkta dombili dombili düz ayakkabılarımla koşturup duruyorsam, kızımın düğününde topuklu ayakkabıyla fotoğraf çektirip, sıkılınca ayakkabıyı atar çıplak ayakla dans ederim. Dans etmek fikri bile beni heyecanlandırıyorsa bu beni hala genç yapmaz mı? Neyse ne işte…

Ayrıca yuvadan uçanlar kendi evlerinde nasıl yaşarlarsa yaşasınlar, elbet açlıktan pislikten ölmezler. Ben o zaman gelince ayağımda tokyo, Ege kasabalarının birinde bahçe sulayıp, incik boncuk dizeceğim. Üstümden pijamayı çıkarmadan gözlerim düşene kadar kitap okuyacağım, elimde çekirdek bütün dizilerin, filmlerin dibine vuracağım, sağlığım elverdiği sürece gezeceğim. Kısaca torun gelene kadar bana ilişmeyin.

 
Toplam blog
: 34
: 1744
Kayıt tarihi
: 03.10.13
 
 

45 yaşını aşmış, yetişkin bir kızı olan, çalışan bekar bir anneyim. Hayatın esprili, güzel ve ren..