Bir Grev Ziyareti

Bir zamanlar (yaklaşık kırk yıl önce), grevci işçileri böyle kitlesel ziyaret ederdik. Grevci işçiler de kendi patronlarını dize getirmekle yetinmez, "DGM'yi ezdik, sıra MESS'te!" diye haykırarak meydanları inletirler, genel siyasi grevleri örgütleyebilirlerdi. Şimdi hayal gibi gelse de bu hiç de şaşırtıcı değildi. Çünkü o dönemde komünist hareket ile işçi hareketi -ülkemiz tarihinde ilk kez- buluşmuştu. Gecekondularda (kent yoksulları arasında), üreticiler içinde çürüme değil, dayanışma, öğrenme ve mücadele azmi; uyuşturucu ve din baronları, ırkçı ve dinci faşist çeteler değil, mazlum halklarımızın devrimci evlatları egemendi. Dönemin ruhu devrimciydi.

Tarihimizden ders alarak yaralarımızı sarıp yeniden ayağa kalkarsak, örneğin içerideki özgürlük savaşçılarına, onların dışarıdaki yakınlarına sahip çıkarak, direnen insanlarımıza, grevdeki işçilerimize sıkı bir dayanışma örgütleyerek işe başlarsak...eminim ki gelecek günlerimiz, geçmişimizden daha görkemli, daha coşkulu ve umutlu olacaktır. Vahşi burjuvazi ve onun otokrat siyasi temsilcileri bugün güçlü görünseler de kesinlikle geleceksizdirler.

Birbirimize sahip çıkmayı örgütleyerek tarihsel yürüyüşümüzü başlatabiliriz.

Not : Bunca yıl sonra bu fotoğrafı temin edip ulaştıran sevgili Abidin Kocak'a sevgiler. Selahattin, Selami, Kopan, Meral ve daha nice yoldaşımla ve sınıf dostlarıyla bir aradayız. Üç yaşında kızım Pınar'la ( Önde Haşim dedesinin kucağında) ve eşim Melek'le DİSK / MADEN-İŞ'li grevcileri aile boyu ziyaret etmişiz.

Ne demiş şair; "Geçmiş zaman olur ki, hayali cihan değer."