Bir Kelebek, Bir Sevda ve İki hayat

Mor benekli, albenili

Uçar(ı) bir kelebek gibiydin, çoğu zaman

Gündüzleri(mde) kaçan

Geceleri(mde) konan.

O kısacık sevda ömrün, henüz sonlanmadan

daha çok kendin soldurdun

O rengarenk kanatlarını

Kısa metrajlı hayatını, her gece

sorgulaya sorgulaya.

İçine göm(ül)düğün gözyaşlarını

akıta akıta.

Bazı anlar(ında)

hayalle hayat arasındaki, mor benekli

Tül bir perde gibiydin.

Önce soldun, sonrası(n) da ince ince

Yırtıldın, en dokunaklı yerlerinden.

Hem de kendi güneşinle.

Sakın suçlama bir başkasını,

Belki de ben, sadece bir el feneriydim

Hüzünlü gece karanlıklarında

Işınıp aydınlandığın.

Biten sevda mıdır, hayat(lar) mı,

Yoksa hayaller midir yitip giden?

Sönen güneş midir,

Yoksa el feneri mi?

Biliyorum,

"Cennet bir tatil yeri değildir!"

Hayat(lar) da öyle,

Sevdalar da...

Soruyum bazen kendi kendime,

Avunuyorum yine de

"Her bitiş, yeni bir başlangıçtır" diye

yarı mahrem uykulardan kaygıyla uyanıp da

uzanırken

Mor benekli, kelebek desenli başucu bardağıma.

İçindeki suda yüzmekte hâ lâ 

Bir kelebek, bir sevda, iki hayat...

İ. Ersin KABAOĞLU,

20 Eylül 2017, Ankara