Bülent Ecevit'i düşünüyorum

12 Eylül’ ün kara günlerinde, Türkiye’ de yaşayıp Türkiye’ den haber almakta zorlandığımız akşamların birinde kısa dalgadan yayın yapan BBC Türkçe Yayın Servisindeki haberlerde Ecevit konuşuyordu. Uzun süredir duymadığımız güzel sesi ve güzel Türkçe’ siyle 12 Eylül’ e karşı direndiği konuşmasını yapıyordu. Mahkemedeki savunması sırasındaki konuşması Türkiye’ de hala demokrasi umudunun sönmediğinin bir işaretiydi. Konuşamadığımız günlerde düşündüklerimi konuşan Ecevit benim için bir kahramandı o akşam.

Birkaç yıl önce ODTÜ Bilim ve Teknoloji Müzesine ünlü daktilosunu bağışlamak için ODTÜ’ye geldiğinde 30 yıldır hep uzaktan izlediğim Ecevit’ i yakından izliyordum ve fotoğraflarını çekiyordum. Daha sonra Müze’ ye gittiğim zamanlarda, o daktiloyu gördüğümde 30 yıldan fazla süredir kimi zaman farklı düşüncelere sahip olsam da hep saygı duyduğum bir siyasetçiyi düşünmüşümdür.

Biraz önce Bülent Ecevit’ i yitirdiğimiz haberi geldi. Yetmişli yıllarda Ecevit' le aynı yoldaydım ama hiç oy veremedim. O zamanlar seçmen olmak için yaşım tutmuyordu, artık yaşım tutup oy vereceğim zamanda 12 Eylül geldi. Yasakların kalkması için yapılan oylamada Ecevit' in yasağının kalkması için oy kullandım ama siyasete döndükten sonra onun partisine hiç oy vermedim. Oy vermesem de Ecevit’ e olan saygım ve sevgim hiç azalmadı.

Güle güle Sayın Ecevit, saygım ve sevgim hep sürecek.