Alo? Ben Liza. Rana'mı? Kaf Dağında!

Bakalım, zamanı geldiğinde, zamanı geldi diyebilecek miyim yaşamadan hayal ettiklerim için!

Hepimiz dönem dönem günlük işlere yenik düşer ve var olduğumuz temponun girdabında buluruz kendimizi..

Dünyanın neresinde ve kim olursak olalım, ister patron, ister işçi, istersek Kaf Dağında sultan olalım, herkesin meşgul olduğu işler içinde onu yoracak şartlar mutlaka vardır..

Hep planlarımızı daha iyi yapmalıyız ve dağınık olmaktan kaçınmalıyız diye düşünürüm...

Ev, okul, iş, hepsi aynı benim için, fakat beraber olduğumuz ve aynı ortamı paylaştığımız kişilerle arasıra gerginlikler yaşar ve sessizliğimize çekilmek isteriz..

Yeni düşünceler içinde yeni bir hayat düşünürüz.. Bilinmeyen bir gücün, düşlediğimiz o steril yaşama bizi alıp götürmesini isteriz..

Kaçmak isteriz zamansız ve sınırsız.. Dün gece, başımı gökyüzüne çevirdiğimde en uzaktaki yıldıza bakıp da ''al beni yanına'' dediysem de yinede çok yakın buldum onu kendime.. Seslenirverdim Allah'a, ''daha da uzağını nasip et rabbim diye.''

Neyi ne kadar deneyebilir ve nasıl değişikliklere uyum sağlarki insan belirli yaştan sonra diye de düşünmeden edemedim..

Bir de istiyorsa bir insan kendi için daha verimli olmayı? Düşünür oda kendince aceleci davranmayı ve elindeki işlere ciddi bir şekilde odaklanmayı..

Yüreğimin acısında hatırladım!''Bir tek yaradan şefkatli davranıyor yarattıklarına ve onun için, şah damarında sınırlı mesafesi.''

Bugün bir kez daha anladım ki eski duygularımdan vazgeçemesem de yeni duygularımıda seveceğimi.. Ve zamanı gelince, onlar için ölebileceğimi..

Benim arkamdan ''o iyi bir insandı?'' diye söylerler mi, yoksa küfür edip, söylenirler mi acaba?!

İyisi mi, doğruuu Kaf Dağına Rana.....


Alo Rana, sen misin? Ben Liza! (1) http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=139494


Ne demişler müzik ruhun gıdası:

Edith Piaf - La Vie En Rose Video: http://www.youtube.com/watch?v=DUcJWaC-2Co

Video: http://www.youtube.com/user/SabihaRana