Funda Şenol Cantek

Yaklaşık iki hafta kadar önce, Ankara Gazi Üniversitesi'nden bir hocamızdan mesaj aldım. Mesajın sahibi, İletişim Fakültesi öğretim üyelerinden, Sayın Dr.Funda Şenol Cantek idi. Gazete-okur ilişkileri üzerine bir çalışma yaptığını, çalışmanın bir uzantısı olarak Milliyet Blog sitesini incelediğini ve bana bazı soruları olacağını, bunları cevaplayıp, cevaplayamayacağımı sormaktaydı. Zevkle kabul ettim.

On beş sorudan oluşan röportajı, elektronik ortamda gerçekleştirdik. Soru ve cevapları, buradan sizlerle de paylaşmak isterdim ama bunun çok doğru olacağını düşünmüyorum. Ancak, değerli Hoca'mız, çalışması ile ilgili bir paylaşımı düşünürse, onu da memnuniyetle bu sayfalarda paylaşmaya hazırım.

Funda Hanım, Ankara doğumlu ve bir Ankara tutkunu. Sadece bu yönü ile bile pozitif elektriğini hissetmemek imkansız. Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi mezunu. Üç yıllık basın sektörü tecrübesinin ardından Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi'ndeki kariyer hayatına başlıyor ve bugüne dek başarı ile sürüdüryor. İletişim sosyolojisi, gazetecilik uygulamaları, mikro tarih gibi konular kendisinin uzmanlık alanları ve bu konularda yayınlanmış bilimsel yazıları mevcut.

Sayın Cantek'in, İletişim Yayınları tarafından 2003 yılında yayınlanmış olan ilk kitabı: "Yaban"lar ve Yerliler. Kitapta; 1900'lerin başındaki Ankara'nın sosyolojik ve mikro tarihsel fotoğrafı gözler önüne seriliyor. Özellikle, yeni kurulan Cumhuriyet'e başkentlik etmekte olan ve daha önceki "bozkır kasabası"ndan bu büyülü geçişe uyum sağlamadaki sıkıntı ve sancıların ortaya çıkarttığı sosyal manzara irdeleniyor. Kravatlılarla, çarıklıların sosyoljik dansı, çok yerinde ve derinlikli tahlillerle figüre ve kompoze ediliyor. Kitabın künyesine bakıldığında, Tanıl Bora'nın editörlüğünü yapmış olması bir başka dikkate şayan nokta.

Geçtiğimiz günlerde, Funda Şenol Cantek imzalı bir başka Ankara kitabı daha yayınlandı, ama bu sefer ki kitabın ismi bir ayrı güzel bana göre: Sanki Viran Ankara. Mehmet Erbulan üstadın yazdığı bir şarkı sözünden geliyor isim ve benim gibi Ankara tutkunlarının yüreğini cız ettirmeye yetiyor. Kitap; Funda Şenol Cantek'in de aralarında bulunduğu yedi ismin, yedi ayrı makalesinden teşekkül etmekte ve bir Ankara tablosu sunmakta okurlarına. İlk kitapta, başkent olma sürecinin sosyal yansımaları incelenirken, bu eserde ise sanki ilkine nispet edercesine; Ankara'nın sadece bir başkent olmadığı, kendine özgü bir köklü tarihi, kentleşme dokusu, gelenekleri, sosyal örgüsü ve tüm özgünlüğü ile nev-i şahsına münhasır, kentli kültürünün altyapısal hasletleri irdeleniyor.

Kitaptaki tüm makaleler hoş ve derinlikli ama ne yalan söyleyeyim beni en çok etkileyeni Sayın Levent Cantek'in ki oluyor. Bu arada Levent Cantek ile ilgili de bir kısa bilgi: Kendisi, Funda Şenol'un eşi ve O da Ankara doğumlu. Bilkent Üniversitesi Uluslararası İlişkiler mezunu. Eşi ile birlikte aynı kurumda görevli. 2001 Yılında yayınlanmış olan "Marko Paşa" isimli kitabı ve çok sayıda yazısı mevcut.

Levent Cantek'in "Sanki Viran Ankara" da yayınlanmış olan makalesinin adı: "Kabadayıların ve Futbolun Mahallesi: Hacettepe". Hacettepe Üniversitesi mezunu olarak beni acayip derecede derinden etkiliyor bu yazı. Merkez kampusun altındaki "öğrenci sokağı", yukarıda, Hamamönü'ndeki "fayans döşediğimiz" öğrenci kahvesi, alüminyum tabaklarını ve adam döver gibi sipariş alan bıçkın garsonlarını hatırladığım, ucuz öğrenci mekanı "Oktay Lokantası", öğrenci sokağının tam ters istikametinden, aşağıya giderek, tren rayının altından geçen yaya altgeçidinden Kurtuluş-Cebeci'ye uzandığımız günler ve daha neler neler, belgesel tadındaki bir Nuri Bilge Ceylan filminin siyah-beyaz kareleri gibi gözlerimin önünden aktı, geçti, durdu.

Kitapla ilgili bir yorum yazısında, Hacettepe için, şehrin en az başkent olan yüzü denilmiş ve kahveleri ve kabadayıları ile ünlü en az bir mahallesi olmayan şehre, şehir denmez saptaması yapılmış. Noktasına, virgülüne dokunmadan altına imzamı atıyorum. Buğulu gözlerime yoldaşlık eden ıslak kirpiklerimin yürek atışları ile.

Değerli Cantek'leri de tebrik ve takdir etmek kalıyor geriye.