Ben de buradayım! Ferdi için...

Yaklaşık bir hafta kadar önce Milliyet Blog'a üye oldum. Fakat işten güçten, biraz da üşengeçliğimden sayfamı hazırlayıp aktif yazarlığa geçmeyi sürekli erteleyip duruyordum. Ancak dün Biberiye'nin, Melda'nın ve Deniz'in yazılarını görünce daha fazla duramadım. Bir an önce şu sayfayı hazırlayıp "Ben de buradayım!" demeliydim. İnsana insan gerektir, bilirim. Ferdi'ye ve ailesine yalnız olmadıklarını bir de ben söylemek istedim.

Blog'daki bu ilk yazım senin için, Ferdi. Ben de kanseri ve kemoterapi denen o işkenceyi bilirim. Dedemin geçirdiği ve çok yakından tanık olduğum o sürecin anıları dün gibi canlı belleğimde... Umudu, umutsuzluğu, acı çektiğini görmeyi, kaybettiğini sanmayı bilirim... Bunları bilirim de pes etmeyi bilmem! Dedem, o 60 küsur yaşındaki dedem, pes etmedi Ferdi. İnatla direndi ölüme, inatla yaşamak istedi, umudunu hiç yitirmedi ve hayatla ölümüne savaştığı o oyunda hayatı yendi... Şimdi çok şükür sağlıklı ve aramızda. Sen de pes etme Ferdi! Sen de umutla ve inatla diren ölümün soğuk yüzüne! Şimdi sana lazım olan iki şey var, biliyorum. Biri umut, öteki para... Umutsa, koca bir Milliyet Blog ailesi olarak biz buradayız. Paraysa... O da, "insanım" diyen insanların vicdanlarına ve insanlıklarına kalmış...

Fakat şunu unutma Ferdi, biz buradayız. Ölümle girdiğin bu savaşta yalnız değilsin! Ve son sözüm: Diğer Blog yazarları gibi, BEN DE BURADAYIM!