Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

09 Mayıs '09

 
Kategori
Anılar
 

İlk anneler günü

İlk anneler günü
 

resim net.ten


İlk anneler günü hediyemi aldığımda evli değildim, doğal olarak anne de değilim. O zaman nasıl olur gibilerinden bir soruyu duyar gibi oluyorum.

Birkaç aylık memureydim henüz. Ailemin yaşadığı kasabaya 25 km mesafedeki şehir merkezinde, küçük bir daire kiralamış, burada ilkokul ikinci sınıfa giden erkek kardeşimle birlikte kalıyorduk.

Babamız yeni vefat ettiği içindir ki, geride kalan biz kardeşler, hayatımıza hüzünlerimizi katık edip, ümitlerimizi yeşertmek için birbirimize kenetlenmişiz. Ben maddi yönü başta olmak üzere, bu mini birlikteliğe kol-kanat olmuşum. Kardeşim de manevi olarak, birbirimizi tamamlayan, var olma mücadelesi veren yoğun bir gayret içine girmişiz. Sert geçen kış aylarında doğru dürüst ısıtamadığımız ahşap dairemizde yetimliğin, kıt bütçe ile geçinebilme fedakârlığının adeta sınavını veriyorduk. Yine de mutlu sayılırdık. Maaşımı aldığım günün akşamı küçük bir bayram yaşardık.

Bir pazar sabahı kardeşim elinde, yapay iki adet erik çiçekli dalı bana uzatışını ve :

-Bugün anneler günü abla. bunları sana aldım. Benim annem sensin. Deyişini hiç ama hiç unutmadım. Nasıl unutulur ki. Üç kardeşin en büyükleriyim, tutunacak bir dalım yok, İşe başlamam büyük şans. Genç yaşta dul kalan annemiz de bir şaşkınlık yaşıyor, ortanca erkek kardeşimle birlikte, kendisini toplamaya çalışıyordu.

İlk aldığım anneler günü hediyesi beni hem mutlu etmiş, bir o kadar da hüzünlendirmişti. Garipliğimi, yoksulluğumu, çaresizliğimi anımsatan bu anıyı, her sene anneler gününde tekrardan yaşarım.

Daha sonra evlendim, çocuklarım oldu, Büyürlerken Onlara anneler gününün bizim kültürümüze dışardan sızdığını, annelere senede bir günün az geleceğini güzelce anlattım. "Ben yetinmem" dedim. Çünkü ben onlara sevgimi hergün cömertçe veriyordum, karşılık beklemiyordum ama gönlüm umuyordu.

Neticede anlaştık, bizim evde anneler günü, "anneler gününde" kutlanmıyordu, her gün kutlanıyordu. Karşılıklı sevgiler, hergün ana gıdamız. Bu hepimizi memnun ediyordu. Halen de böyledir. Anneler günü adı altında hediye de almıyorum, sadece küçük bir buse beni mutlu ediyor.

Etrafımızdaki her şeyin değerini biçerim, (yani tahmin ederim.) ama sevginin değerini hiçbir zaman biçemedim. Boyutlarını bile ölçemedim sevginin.

Sevgi olunca hayat güzel,
Sevgi olunca yaşamanın bir anlamı oluyor,
Sevgi olunca ümitler oluyor,
Sevgi olunca hayat daha bir pembe, pespembe oluyor.

Çocuklarım bu temel felsefe ile yoğruldular. Yaşantımı güzelleştirerek beni dünyanın en mutlu anneleri arasına koyabilmeyi başaran evlâtlarıma sonsuz teşekkürler. İyi ki varsınız.

Onlar Allah'ın bize sunduğu BÜYÜK İKRAMİYE...

Tüm okurlara böyle, boyutları ölçülemiyen, değeri biçilemiyen karşılıklı sevgiler dilerim.

 Yurdagül Alkan.

 
Toplam blog
: 344
: 1671
Kayıt tarihi
: 09.04.09
 
 

Özel bir finans kuruluşundan emekliyim. Hayatın her aşamasını acısıyla tatlısıyla yaşamış biri ol..