Giderken...

Bir külçe haline gelmişti genç delikanlı. Yaralı yüreğindeki yangını etrafındakilere hissettirmemek için küçüldükçe küçülesi geliyordu. Beyninin kimyası değişmiş ve olan bitene anlam yüklemek için boşuna güç sarfediyordu.

İçinden söylenmeye başladı:

"Kal demeni bekledim boşuna, demedin. Sen kal demedikten sonra yanında olmanın ne anlamı var ki? Bu nasıl bir vedadır ki kıyamet günüm gelmiş zannediyorum. Adımlarımın arkasında kalan izler, törpülenmiş yüreğimden arda kalan talaşlar gibi geliyor şimdi.

Yanımdan geçerken bana hafifçe gülümseyen yaşlı teyze, söyle bana şimdi; sen de acıttın mı birilerinin yüreğini gençliğinde?

Sen de yakıp, yıktın mı bir aşkı temelinden...?Kal mı dedin sevdiğin genç adama yoksa...?Hala beraberce yaktığınız sevda ateşinin sıcaklığındasınız o zaman.Onun için gülümsediniz bana ve yüzünüzdeki ışıkla yolumu aydınlatmak istediniz belki de.

Oysa benim yolum nereye çıkar, nerelere gider bilmiyorum artık.

Dünya ne küçük geliyor bana şimdi.Oysa dün okyanusta bir damla gibi hissederken kendimi şimdi Ay'dan dünyaya bakarmışım gibi geliyor.Öylece boşlukta kendi halinde dönen camdan yapılmış mavi bir top sanki karşımda duran.Ve şimdi ne kadar anlamsız, ne kadar içi boş geliyor.

Yanındayken yüzüme bakamadığın gibi giderken de arkamdan bakmadın mı yoksa?Giderken omuzlarımın üzerine bıraktığın yükün altında kalmamdan korkmadın mı?
Korksaydın elbet "kal" diyecektin.

Ben giderken seninleyim yine.

Yine seninle yaşarım, seninle son nefesimi veririm.

Bir yağmur damlasında, bir kuş cıvıltısında, sıcak bir simidin buğusunda seni anarım.

Bir bebeğin gamzesinde, bir sazın telinde seni bulurum.

Galata köprüsünde martıları senin için beslerim artık.

Gördüğüm her dilenciye para veririm, sen hep bana kızsan da.

Ben giderken seni içimde götürürüm..."

Yürümeye devam etti , arkasına bakmadan genç adam....

Fotoğraf:Ömer Burhanoğlu(aynı ayrı albümü)