Türk tipi,Avrupa tipi ve Afrika tipi annebabalık.

Alman araştırmacı Heidi Keller psikoloji ve pedagoji alanında pek çok araştırması var. Dünyanın çeşitli yerlerindengelen anne ve babanın çocuklarına nasıl davrandıklarını kurallarını ve ideallerini öğrenmek için 250 aşkın kadın denek bularak araştırmaya başlamış. Bu denekler Berlin,Atina, Mexico City,Kosta Rika ,Yeni Delhi,Berjing ve Hindistan ülkelerinden gelen 16 ile 45 yaş kesimini kapsayan anneler denek olarak alınmış. Kadınlar arasında Akademisyenlerin yanında okuma yazma bilmeyen kadınlarda bulunuyor ,geniş ailelein yanında tek başına çocuğunu büyüten anneler bulunuyor,Dinlerde çeşitlilik gösteriyor.Yerel dili bilen araştırmacılar bir hafta boyunca anne ile çocuğun gündelik yaşamının 100 dakikasını videoya kaydediyorlar.
Değerlendirme yapmak için annelarin davranış ve tutumları dikkate alınıyor. Annelarin göz teması ,dokunuşlarının süresi,çocukla diyalog ,sözcüklerinin seçimleri ve konuşmaları inceleniyor.
Hindistanlı anne çok fazla söz kullanmıyor,ağzını şapıdadıyor,şarkı söyluyor,
Los Angeleslı anne çocuğuyla konuşuyor,sevgi dolu sözler söylüyor ,içten öpücüklerle çocuğunu öpüyor. Çocuğuyla oyun oynuyor.
Atinalı anne emzirme hakkında epeyce bilgili olduğu görülüyor. Avrupalı ve Amerikalı annelerin bebeklerini ancak dakikalarca ağlarsa kucağa aldıkları görülüyor. Hemen meme vermiyorlar önce ellerine oyuncak veriyorlar. Bir haftalık bebeği bile gecenin geri kalanını "annesi uyumayı öğrensin"diye odasında tek başına uyutuyorlar. Hintli ve Afrikalı kadınlarda çocuğu tek başın uyutmak işkence olarak algılanıyor.
Araştırma ekibi iki tür insan yetiştiğine karar veriyor "bağımsız çocuk" ve "toplumu gözeten çocuk" olarak.
Hintli çocuk toplumsal bağlılık ve güvenle büyüyor. Birbuçuk yaşındaki Hintli çocuk annesinin ona verdiği tencereyi yan binada oturan annanesine götürebiliyor. Atinalı çocuğa annesi tencereyi yan tarafa götürmesini söylüyor çocuk cevap bile vermiyor. Yani Hintli çocukların daha erken geliştikleri görülüyor. Ancak Atinalı çocuğun kendine olan güveni Hintli çocuklarda yok.Özgüven yönünden Avrupalı ve Amerikalıların açıkça üstün olduğu görülüyor. Araştırmada gözlenen ikinci faktör her annenin kendi yaptığının doğru olduğuna inanması. Amerikalı anneler ve Hintli anneler ve diğerleri en doğru yetiştirme metotlarının kendilerinin olduğuna inanıyorlar.
Bu araştırmada Türk tipi anneler yok deneyde denek olarak bulunmuyor.Prof.Dr.YANKI YAZGAN TÜRK tipi annebabaları çok güzel tanımlıyor.
Kesinlikle sevecen,yufka yürekli ama zorlandığında hoyratlaşabilen,yemeyip yedirmeyi seven,kendisi kural sevmeyen fakat aklına estikçe kural koyan ve kaldıran,çocuklarını bazen gevşak kendi haline bıakan bazende tersini yapan annebabalar olarak tanımlıyor sayın Yankı yazgan.
Türk tipi annebaba çocuğun ihtiyacından çok kendi ruh haline göre davranış değişikliği gösteriyor ve buda çocuk açısından olumlu sonuç doğurmuyor. Anne ve babanın bir öyle bir böyle olması çocuğun kendi önceliklerinin dışına çıkmasını engeller. Kendi öncelikleri ile başkalarının önceliklerini ayırt edemeyen birey yetişmesine sebep olur.Bu tipte çocuklar ya korku içinde büyürler yada kendi sınırları ve başkalarının sınırlarını ayırt edemeyen çocuk olarak büyürler.
Bu araştırma güvenin önemini bir kez daha ortaya koymaktadır. Tutarlı olmak en önemli ebeveyn özellikleri arasındadır.