Üsteğmen Bedri ölmeyecek!

Az önce resmini görünce kaynar sular boşaldı tepemden. Halbuki sadece ismi bir anlam ifade etmiyordu. Sadece yine bir şehit, yine bir can deyip içim cız ediyordu. Hasbelkader haberini okurken denk geldiğim resmini görünce canlandı hatıralar. Lisede beraberdik. Biz onu Bedri diye çağırırdık. Çok cana yakın, mesleğine taa o zamandan aşık, idealist genç bir subay adayıydı. Çok başarılıydı. Askeri lise boyunca bir çok kıdem almış, askeri öğrenciler arasında imrenilecek görevlere getirilmişti. Onun disiplin ve yönetim anlayışı üstün bir komutan olacağının göstergesiydi. Tüm bu üsütün vasfı ile lisenin son sınıfında askeriye adına üniversitede okuyabileceği halde o Harp Okulu'nu seçmiş tercihini idealist muazzaf önü açık bir subay olmaktan yana kullanmıştı.

Ben O'nun Harp Okulu'ndan Jandarma sınıfından mezun olduğunu bilmiyordum. Komando olduğunu da bilmiyordum. Her gün dağlarda dolaştığını, teröristleri avladığını, soğuklarda üşüdüğünü, susayıp da su bulamayacağını da bilmiyordum. Hain tuzağa kurban gideceğini de bilmiyordum. Haberlerde bahsedilen Üsteğmen Bedri'nin bizim Bedri olduğunu da!

Ama şimdi (az önce) öğrendim! Üzüldüm! Canımdan bir parça koptu... On sene öncesine gidip geliyorum. Beraber geçirdiğimiz dakikalar içimi daha da burkuyor. Nasıl oluyor da hedef oluyor arkadaşım, canım? Nasıl oluyorda bizi buluyor bu bela? Demek ki herkese dokunabilir ucu! Ben olmazsam, silah arkadaşım! O olmazsa bir yakınım, ya da başka bir vatandaşım!

İnsan başına gelmeyince anlamıyor demek ki! Ben arkadaşıma göz yaşı dökerken, ailesi ne yapsın? Anası babası ne yapsın? Kızı ne yapsın, eşi ne yapsın? Ben ne yapayım? Yarın aynı durumun benim başıma gelmiyeceği, senin başına gelmeyeceği ne malum? Sokağa dökülmek, bayrak alıp sallamak yetecek mi acımızı hafifletmeye? Daha iyisi daha net çözümü nasıl sağlamalıyız?
Çaresiz değiliz! 84 yılını devirmiş bu devlet, daha da büyüyüp devleşecek! Türk Milleti çalışarak, azmederek, yumruğunu masaya vurarak hak ettiği değeri elde edecek! Bugün sokağa dökülen milletimiz gerçek büyümenin ve çarenin yolunu çalışarak olduğunu kavramak üzere. Daha iyisini elde etmek için üretmek gerektiğinin bilincine varıyor. Birbirimize her konuda destek olmamız gerektiğini, Türk'ün Türk'ten başka dostu olmadığını anlamaya başlıyor. Lütfen izleyin: http://www.youtube.com/watch?v=WbUpSn8IE6E
Artık ne öğrendiğini bilen gençlerimiz yetişecek, ne için çalıştığını bilen memurlarımız, ne yapmaya uğraştığının farkında olan işçilerimiz olacak. Geleceği parlak doktorlar, öğretmenler, mühendisler, bilim adamları, subaylar, siaysetçiler yetişecek. Kim ne yaparsa yapsın bu milletin Bedri'leri ölmeyecek!