Göbek bağın nerede?

Yeni doğan çocuğun göbek bağı düşünce büyükler tarafından nasıl bir yetişkin olması isteniyorsa bağın gömüldüğü yere bağlı olarak hayatının o şekilde yönleneceğine inanılır. Örneğin; göbek bağı okul bahçesine gömülürse çocuğun ilim irfan sahibi olacağına, evin bahçesine gömülürse evine bağlı olacağına, cami bahçesine gömülürse dinine bağlı olacağına, sokağa atılırsa arsız olacağına inanılır.

Son dönemin yükselen değerleri doğrultusunda anne babalar albüm yapım şirketi, özel televizyon bahçesi, üç büyük takımın çimleri, ünlülerin evleri, devlet büyüklerinin semtleri gibi önemli bölgelerde çocuklarının vatana millete hangi hayır doğrultusunda faydalı olmasını diliyorlarsa oraya gömüveriyorlar göbek bağını.

Geçmiş yıllarda kaybettiğim pamuk anneannemin evi satıldı geçenlerde. Evi boşaltmak işi de anneme düştü. Her köşeden bir şey çıkmış eşyalar boşaltılırken. Kaybettiği ikiz bebeklerinin kundağından, bizim lazımlıklara kadar ne varsa bir köşede duruyormuş hala. Kah ağlayarak, kah gülerek ayıklamış annem eline geçen her bir şeyi. Anı olarak saklanacaklar, verilecekler, atılacaklar derken beklenmedik bir şey ile karşılaşmış. Hani gelenektendir normalde saklanmaz. Bunca yıl niye bir bez parçası içinde beklediler akıl sır erdirememiş.

“Sizin göbek bağını bile saklamış anneannen kızım” diye açtı konuyu geçen gün. “Ne?” diye ayağa fırladım. “Göbek bağı dediğin bir yerlere gömülür neden gömmemişsiniz benimkini?” diye stres yarattım hemen. “Ne bileyim ben” diye savdı beni başından konunun nereye uzanacağını anlayıp. “Ablamınki nerede?” diye sordum acilen. “E, ben onu okulun bahçesine gömdüm o zaman.” dedi. Kendince rahatlatacak ya “Seninki ile birlikte kuzenlerininkini de buldum hepsini gömdüm bahçeye merak etme” diye ekledi.

Kuzenlerin durumu benden şahane değil hani ya ( şimdi ona üzülemem, şu an çok bencilim ) ah be annem sen yaktın beni! Bunca yıldır kaderimle oynadın! Gördün mü bak ablamın göbeğini okul bahçesine gömdün kızın okumadığı okul, elde etmediği başarı kalmadı maşallah. Bize ne oldu? Göbek bağı evden bile dışarı çıkamadığı için bunca yıldır oradan oraya savruluyoruz. Bir yıldızımız parlamadı gitti. Okulları ite kaka bitirdik, aşkın küllerini bile tükettik, evden dışarı çıkıp arsız olamadık, üstüne üstelik kısmetimiz kapandı kimseye yar olamadık.

Bir toprak bulup da hallisinden gömsen ne olurdu şu kordonu zamanında? Yıllardır kendin hayıflanırsın bir düzene giremedin be kızım diye. Ben nasıl düzene gireyim bu koşullarda? Sorarım sana güzel annem, toprak altında solucana bile yem olamamış benim kordon, beni bu saatten sonra kim ne yapsın çok pardon?

Neyse geç de olsa gelenek yerine geldi Allah’tan. Sen benim eşyaları ufak ufak toparlamaya başla annem. Göbek nihayet toprağa kavuştu, ben de bu sene hayırlısı ile birilerine kavuşurum, daha fazla beklemem.