Babamın öldüğü yaştayım

Yeni güne gözümü açtığımdan beri bu şarkı takıldı dilime. “Bugün benim doğum günüm, Kelimeler büyüyor ağzımda, Babamın öldüğü yaştayım.” otuzüç yaşındayım ve babamın öldüğü yaştayım. Ne kadar genç bir yaş, ölüm nasıl yakışır ki otuzüç yaşa. Düşünüyorum da yapmak istediğim, yaşamak istediğim, görmek istediğim o kadar çok şey var ki daha. otuzüç yaşındayım… hayatın tam ortasında mıyım ben şimdi? Cahit Sıtkı’nın “Yaş otuzbeş yolun yarısı eder” dediği gibi yolun yarısınamı geliyorum ? Babam da öyle…yolun yarısına bile gelmeden, hayatının baharında, çocuklarına doyamadan, eşine doyamadan, hayata doyamadan göçüp gitmiş bu dünyadan…babamın öldüğü yaştayım…hüzün çöktü gönlüme yine…Bayramda yine kabrini ziyaret ettim babamın. Ona onsuz geçen yıllarımı anlattım, hiç cevap vermedi..ama, biliyorumki o beni duyuyor, hissediyor, sıkıntılarımı anlıyor…beni sadece dinledi…dinledi…sevgisine doyamadan taşıyorum onu yüreğimde…

Babam

Bir zamanlar sizler gibi benim de bir babam vardi.
Sevilesi elleri öpülesi bir baba,
Bilseniz ne çok özledim O elleri.

Mutluluk saçan sözlerini,
Sevgiyle bakan gözlerini,
Bilseniz ne çok özledim O gözleri.

Yumuşacik sesini,
Simsicak nefesini,
Kahretsin özlüyorum onunla olan günleri.

Gülüşünü yüzünü,
Simsicak öpüşünü
Kahretsin özlüyorum, babalarin en güzelini

Geriye dönüş olsa,
Kollarim seni sarsa,
Bu dünya fani degil de,
Ebediyete uzansa.......

Ferah Tomruk (Sarıçay)