Yıllar sonra
O kadar samimi dökülmüş ki cümleler yüreğinizden, kaleminizden...İnsan ister istemez kayboluyor hüznünde cümlelerin. Gerçekten çok güzel bir yazıydı okuduğum.
12 Şubat 2008 18:25O duygular bizim
Duyguların ne kadar içten döküldüğü belli kaleminizden sayfalara. Güzel bir anlatım, umut aşılıyor umutsuzlara. Tebrik ediyorum.Selamlar...
05 Şubat 2008 12:46Geçmişe değil, geleceğe bakalım!
valla ne güzel takım kurmuşsunuz ismimin geçmesine sevindim. Ama forvet olmayı tercih ederdim onu söyleyeyim yani. Ben biraz hırçın oynarım gözüm falan dönerse pek savunma yapamayabilirim. :) Selamlar...
01 Şubat 2008 12:58Fanatizmi bırak Fener'i alkışlamaya bak
Gerçekten bu gece feneri izlerken büyük zevk aldım.Muhteşemdi.Yendiğimize tabiki sevindim ama önemli olan doksan dakika boyunca sahanın her yerinde oluşumuzdu.Umarım böyle devam ederiz.Yaşaaaaa fenerbahçe diyorum ve başarısını kutluyorum.
20 Eylül 2007 01:10"Bu ne güzel ilaçmış guzum"
Çok güzel bir yazı olmuş.Bir sağlıkçı olarak hastanede böyle şeylerin bizim başımıza da geldiğini itiraf etmeliyim. İnsanları çok önemli hastalıklarda bile ilaçla ne kadar tedavi ederseniz edin en önemli şey, öncelikle onların ruh sağlığını düzeltmektir,kendilerini iyi hissetmelerini sağlamaktır.Bir hemşire olarak, bana ve meslektaşlarıma,sağlık ekibinin diğer üyelerine,hatta hastanın yakınalarına çok önemli görevler düşüyor.Sevgiler...
15 Eylül 2007 11:18Sevdalar mı kısaldı? Biz mi ucundan kestik?
Güzel bir yazıydı ve güzel dilekleriniz için teşekkürler.Şarkıyı hiç dinlememiştim ama gerçekten çok anlamlıydı sözleri.Sevgiyle kalın...
15 Eylül 2007 10:48NASIL gittiğin değil, NEREYE gittiğindir asıl olan
Ahlaklı ve erdemli bir insan olabilmek gerçekten çok önemli. Yazınızda bunu çok güzel vurgulamışsınız. Keşke herkes bunlara dikkat edebilse. O zaman hayat daha farklı olurdu. Bu güzel yazıdan dolayı teşekkürler! Zevkle okudum.
13 Eylül 2007 17:22Müthiş ikililer...
İkimiz de ayrılmaz bir bütünüz.Yıllarca ne kadar ayrılmaya çalıştıysak da bir türlü kopamadık birbirimizden.Mesela bu satırları yazarken, ağlamaktan şişmiş dömbek gözlerimi açıp yazdıklarımı görmeye çalışıyorum. :) Bu arada şu Tuba ile ilgili haberi merak edip okudum.Valla ağlayasım geldi.Bir insan bu kadar salak olamaz dedim.
11 Eylül 2007 06:58Düşün
Gerçekten güzel bir yazıydı ve okurken kendimi farklı bir anda buldum.Halbuki bahsedilen içinde bulunduğum zamandı.Kelimeler akıp giderken yanyana, hayatı anlamladırabilmenin kaygısını yaşadım.Teşekkürler!
04 Eylül 2007 18:19Hayatımız beklemekle geçiyor
Yazınızı okuyunca içime fenalık geldi ve yeter diye bağırmak istedim.Çok güzel bir yazı olmuş.Ömrümü beklemelerle geçirdiğimi bir kez de yazınızı okuyunca anladım.Çok kötü beklemek, çok kötü.Ama bekletmek de çok kötü.
02 Eylül 2007 13:29