Aldatmak
Harika bir yazı olmuş gerçekten tebrik ederim. Final kısmı özellikle:" Yaraladığımız her yürek aynı zamanda bizim yüreğimizdir belkide" Çok doğru, seviyorsan kırdığında onun acısı senin acında olur çünkü. Sorunların çözümlerini aldatmalar olmadan yakalayabilmek, hatta o noktaya taşınmadan ilişkilerde aksayan noktaları tespit edebilmek ve şifalandırmak belkide en doğrusu. Sevgi ve ışıkla AYNA
09 Ekim 2006 22:31Gitmeyi seçmişti...
Canı gönülden tebrik ediyorum. Severek okudum. Yüreğinize sağlık. Sevgi ve ışıkla, AYNA
08 Ekim 2006 22:56Rengarenk yazılar ortamı
"Hayal gücü bilgiden daha önemlidir" demiş Einstein. Sözğ söyleyen bir bilim adamı olunca insan iki defa düşünüyor üzerinde.... Yaratabilmek için, yaşamak gerektiğine inanıyorum. Bilgi edinmek ve bunu paylaşmakta gerekli ancak söz konusu olan blog yazarlığıysa dediğiniz gibi uslup ve amaçlanan biraz daha farklı olmalı. Belki de bildiklerimizi hayatımızdan paylaşımlar, bakış açılarımızı özgürce dile getirdiğimiz yazılarla da aktarabiliriz. Ve bence böylesi daha güzel. Ellerinize sağlık Sevgi ve ışıkla Ayna
05 Ekim 2006 23:26Ağlamak güzeldir
Ağlamak; İçin içindir, bazen susmak yıllarını alır... Coşku doludur, ağlamak, zaman olur için katılır, durmak bilmez hıçkırıkların adı olur... Ağlamak; yağmurlu bir pazar sabahında pencere pervazında usulca, yaşanırsa yağmurlara karışır, gizlenir, görünmez olur... Ağlamak; Bazen de dudak bükerek olur, İşte o zaman çocukca durur.. Ağlamak; Hele bir erkeğin yüreğinden geliyorsa o göz yaşları; gümüş rengi bir pınar gibi sesizce, ince ince akar... İçte saklanan derin hüzün, gözlerinde tuz olur, akar. Dudaklarına varan her damla, usul usul teslimiyete karışır . Çünkü ağlamak; İnsanı yüreğine taşır... Nasıl olursa olsun, soyludur. ağlamak.. İçten içe yakarak, olgunlaştırır... Sevgi ve ışıkla AYNA
02 Ekim 2006 00:45Ego'ya bir bakış
Oldukça önemli bir konuyu ele almışsınız. Paylaşımınız için teşekkürler... Sevgi ve ışıkla Ayna
29 Eylül 2006 14:52İlle dost ille yağmur
Dostluklar... Zamana, onlarla ne paylaştığımıza, hatta kim olduklarına bağlı olmaksızın vardır... Ne olursa olsun yaşarlar. Araya giren yoksunluklar, mesafeler, zaman onlardan hiç bir şeyi eksiltmeye başaramaz olur... Gün gelir o kadar değişmez bir konuma sahip olurlar ki hayatlarımızda, "dostum" dedik mi bir defa, artık onların bizim için ne hissettiğine bile bakmaz oluruz... Karşılığı ve beklentiyi bitirmiştir artık bu bağ... Sadece vardır ve yaşar... Ellerinize sağlık Sevgi ve ışıkla Ayna
27 Eylül 2006 23:49Aşk bu, hiç değişmeyen
Güzel bir yazı gerçekten severek okudum... Sevgi ve ışıkla Ayna
26 Eylül 2006 13:02Gülümsedim...
Gülümse, hayat gülünce daha güzel:)))) Sevgi ve ışıkla Ayna
20 Eylül 2006 23:00Günümüz evliliklerine neden gölge düşüyor?
Yazınızda yer verdiğiniz görüşlerinizin bir kısmına katılıyor, bir kısmı hakkındaysa farklı bir bakış açısıyla değerlendirme yapmayı tercih ediyorum. Bahsettiğim ikinci bölümle ilgili şahsi görüşüm şu olacak:Bir şeylerin yolunda gitmediği ortada ve buna maalesefki tekrar uyumun sağlanması ilişikinin dengeye gelmesi adına yapılacak pekte bir şey artık yoksa, çiftlelerin ayrılması çocuklar açısından da, daha huzurlu bir ortamda büyümeleri ve anne baba didişmesinin geriliminin olmayacağı bir ortamda yetişmeleri adına tercih edilebilir düşüncesindeyim. Aksi de psikolojisi bozuk nesillerin yetişmesinde etkin olmaktadır... Sevgi ve ışıkla Ayna
20 Eylül 2006 16:30