Muhteşem yazar Ahmet Karakayan.
Şüphesiz hakediyor Ahmet Bey övgüleri. Ne büyük mutluluk olmuştur yazdıklarınız onun için. Sizin de, Ahmet Karakayan'ın yazılarını da büyük bir zevkle takip ediyorum. Sevgiler.
12 Ocak 2009 09:44Milliyet blog'un yazdırdıkları
Kedi başlı mısır tanrıçası. Mısırda kediler çok önemliydi bilirsiniz. Dişiliği simgeleyen bir tanrıça.
11 Kasım 2008 16:32Milliyet blog'un yazdırdıkları
Yazınızı bekliyordum dört gözle. Şükür kavuşturana :) Sizin tarafınızdan anılmak çok güzel. Çok önemli değil aslında, ufacık bir harf hatası sadece. Ben BASTET :) Sevgiler, saygılar...
11 Kasım 2008 08:29Terkediyorum
Cesurca bir karar. Umarım yeni yaşamınızda bulacaklarınız, bırakıp gittiğiniz yerde kalanlardan daha tatmin edici olur. Yoksa zorlanacaksınız. Bence yine de siz fazla uzaklaşmayın İzmir'den :)
30 Ekim 2008 13:31Yunusu yakarak öldürdüler
Böyle insanların varolduğunu bildikten sonra ben de artık insanlara hakaret olarak "hayvan" dememeyi öneriyorum. Çünkü onlar bize insanlık dersi veriyorlar. "Hayvan" kelimesi hakaret olarak kullanmak tuhaf oluyor bu durumda. Geçen aylarda da bir yunusa işkence yapılmıştı. O kişi ya da kişiler bulundu mu? Cezalandırıldı mı? Hayır. Bunu yapan İNSAN! ya da İNSANLAR! cezalandırılacak mı? Hayır. Diyecek söz kalmıyor.İnsanlık öldü,yaşasın HAYVANLIK...
17 Ekim 2008 15:55Neşeli köpek
Bu ne şirinlik böyle yaa. İnsan bakmaya kıyamaz. Ben bırakıp gidemezdim heralde bu masum yüzü. Gerçekten iyi yazıyorsunuz. Sizi okumak büyük keyif.
10 Ekim 2008 16:33Yarınlar hep daha güzel olacak!
Ne sıcak bir yazı. Okurken boğazım düğümlendi. Allah herkese böyle sevmek, böyle sevilmek nasip etsin.
10 Ekim 2008 15:57Görkem için yardım kampanyası
Duyarsızlık ve bananecilik kanımıza işlemiş. Kimsenin kendinden başka kimseyi gördüğü yok. Okunma sayılarına baktığımda içim acıyor. Hangi yazıların, hangi konuların rating yaptığı malum. Duyarlılığınız için alkışlıyorum sizi. Görkem'e Allahtan acil şifalar diliyorum. Umarım sağlığına kavuşur.
10 Ekim 2008 09:29Hayat önünüzde eğilsin
Bizler hep en doğruyu biliriz, en doğruyu düşünürüz.En iyisine inanırız. Başkaları yanlış, biz doğruyuz. Ayıbı da, günahı da, yanlışı da başkaları yapar. Biz eleştiririz, biz ayıplarız, biz kınarız, "tuu rezil" deriz. Bizler ruhumuzun karanlık ve gizli yanlarından ölesiye kaçarız, utanırız. Ne güzel bir yazı bu. Ne güzel bir anlatım. Herkesin kendine kavuşması dileğiyle...
07 Ekim 2008 11:15Şehidim...
Bu öyle adi öyle iğrenç bir şey ki, boşlukla savaşıyorsun. Namertçe, adice vuruyorlar. Savunmasız, sivil demeden vuruyorlar. Düşmanını göremiyorsun ama onların temsilcileri bu vatanın en üst yerlerinde oturuyorlar. Hem de "MİLLETVEKİLİ" sıfatıyla.İnsanı kahreden bir şey bu. Karamsarlığa kapılmamak, gelecekten endişe duymamak elde değil.
06 Ekim 2008 15:21