Akşam çöküyor yüzüme Babamdan kalma korkular, yanımdaki adamın avuçlarından saçlarıma akıyor Kollarımdaki acı parmaklarını sızlatmaz mı? Umutlarım ağlıyor sesleri kulakları..
Günler sonra güneşe boyandı sonunda sokaklar, parklar, çocuklar; Güneş penceremden odama sızıyor yeşeren umutlarıma tutunmak isterken tüm yüzlerini yırtıyorum hayatımın <..
Hayatımdaki herkes birer yara. Onlarca, irili ufaklı... İçimde dokunacak bir yerin kalmama ihtimalinin düşüncesi yaşlandırıyor beni. Beni doğuran kadın...Annem bile yara içimde yerini bilmedi..
Yeni yarinin mutluluğunda kaybettiğim eski yar Aslında sadece masal En büyük yükü bırakıp giden üstelik Yük ki, Kafamda, yüreğimde, dudağımda, saçımın her telin..
Köy ne güzeldir şimdi tam bu zamanda. Serin ama, tarlalarını sularken yağmurlar... Islak taş yollar, kimi evlerin bacasından çıkan dumanlar, ve arkasında puslu bir İznik Gölü. Sokaklar, çocuk sesi..
Ölmek arzularım karşılıksız Yaşamak arzularım buza kesmiş, katıksız Telefonum suspus, Ve gözlerim aynada, koca bir cevapsız..! ..
Mola yerlerindeki soğuk, pis tuvaletlerin aynasında baktım yüzüme Bölükpörçük bir ben aynada. Henüz güneşi doğmamış kör sabahında uzak bir şehrin, ürperten soğuğundaki sigar..
Canım acıyor... bir sigara yakayım diyorum bu defa da boğazım acıyor üstüne bir bardak su içiyorum bütün acılarım mideme oturuyor. ..
Uzak… Çok uzak gitmek istediğim yerler, ve görmek istediğim sevdiklerim. İçimde başlayıp başlayıp yarım bıraktığım tamamlanmayan hayatları ve o hayatların içinde barındırdığı ne varsa her şeyi atmak ..
Zeynep'e...Eski bayramlar diye başlamak istemezdim, ben bile; ama gerçekten bu cümle hayatımda varlığını yeni yeni kanıtlamakta. Ne yazık ki! “Ben bile” diyorum, çünkü, yeni nesle dahil olacak ..
1987 yılının yağmurlu bir kış gününde Bursa'da doğmuşum. Uludağ Üniversitesi Karacabey MYO İşle..