Bugün kimse bana dokunmasa da ben hep şu battaniyenin altında kalsam-kaç yıl böyle kalabilirim acaba-kimseyi duymak istemiyorum şu an kimseyle konuşmak da… Çok yorgunum. Yıllarca uyusam geçer mi bu yo..
Küçükken o minik elimi babamın elinin üzerine koyar ve babamın ellerinin ne kadar büyük olduğunu düşünürdüm. Benim babamın elleri ”büsbüyük” tü. Babam bana bakar ve gülümserdi :) O zaman derdim ki kim..
Hey Sen!Yolun yarısında bile değiliz, bırakma kendini!Çok yandı canın biliyorum. Avuçlarında hala kalbinin külleri , gözlerinde yanık izleri …Ayaktasın ya, dim dik olacağın gün de gelir …..
Sevginin ruhunu yitirdim; sevinin, çığlıklar atın , ayinler yapın… İstediğiniz oldu işte!Ne bekliyordum ki? Her şeyi düzeltebileceğimi mi? Ne komik değil mi? İşin kötü tarafı inanmıştım da… Canımı ac..
Sana ilk geldiğimde yağmur yağıyordu, nefret etmiştim senden beni ayırdığın için ailemden .Senden ayrıldığımda ise yağmur olan bendim… Kolay mı senden ayrılmak? Kokun bile başka senin…Dayanamadım ..
Hayatta her bayan bir gün “prenses “ olmak ister ben mi, denemeyi bile düşünmedim. ”ÇOK” olmak beraberinde” SEN” olamamayı getiriyor bence… Belki saraydan kaçan kız olabilirim, en azından o zaman “B..
Gözlerimdeki o kuş uçup gidiyorduKapadım gözlerimi…Döndüm arkamı, siyah gök kuşağına, Grimsi gözyaşları düştüRüyalarıma… Yürüdüm karanlık içindeki kendime…Aradım yapraklar ara..
Bugünlerde Kürşat Başar’ın “Başucumda Müzik” adlı kitabını okuyorum.Dün gece uykum kaçtı ve uzun bir zaman elimden bırakamadım kitabı, orada hoşuma giden bir cümleyi sizinle paylaşmak istedim.Cüm..
Dumanı üstünde bir sonbahar gecesi, Solukların gölgesinde içilen bir sigara…Yarı sisli güneşin altında esen, Nemli ayrılıklar;Söğüt ağaçlarının kokusuyla Sürüklenen yalnızlığım…
Yaşadığım her gün, eksiltiyor ömrümü, ağacın yapraklarını dökmesi gibi ben de hüzünlerimi, mutluluklarımı, kinimi, öfkemi, sevgimi, döküyorum anılarıma; sonra da hüzünlü gözlerle ne yaşadığıma ..
17 Haziran 1982 Manisa doğumluyum. Türkçe öğretmeniyim. İzmir'de yaşıyorum. Yazmak yaşamak benim ..